Steinbeck. Wściekły na świat recenzja

Biografii zazwyczaj nie można czytać jednym tchem, a już na pewno nie opowieści o życiu i twórczości Johna Steinbecka. "Steinbeck. Wściekły na świat" Williama Soudera to solidny dokument o amerykańskim pisarzu, którego najbardziej znane dzieła to "Grona gniewu", "Na wschód od Edenu", "Myszy i ludzie", "Tortilla Flat". Historię życia i twórczości laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1962 roku zalecam czytać uważnie i niespiesznie.

W tytule mamy sugestię, że pisarz był "wściekły na świat". Słowo wściekły kojarzy się ze złością, szałem, czymś bardzo ekspresyjnym. Tymczasem w biografii wcale nie znajdujemy dosłownie takiego obrazu pisarza. Jednak po głębszym zastanowieniu i po przeczytaniu całej książki okazuje się, że określenie "wściekły na świat", jest jak najbardziej trafione. Steinbeck nie zgadzał się z niesprawiedliwością świata - wojnami, uciskiem, wyzyskiem, wszelką krzywdą dotykającą społeczeństwo. I chociaż zarzucano mu, że jego książki są różne, że wciąż eksperymentuje, każda kolejna powieść czy opowiadanie wydają się być utworem nowicjusza, to słusznie zauważył amerykański literaturoznawca James Gray, że Całe jego dzieło (wszystkie utwory Steinbecka) kipi z oburzenia na niesprawiedliwość, przepojone jest pogardą dla fałszywej pobożności oraz dla cwaniactwa i zadufania cechujących system ekonomiczny, który sprzyja wyzyskowi, chciwości i brutalności.

John Steinbeck był pisarzem samotnym, zresztą który pisarz nie jest. Proces tworzenia utworu literackiego to najpierw "chodzenie z pomysłem", wewnętrzne przetrawianie, zbieranie materiałów, rozmowy z ludźmi, przebywanie w ich środowisku, podróżowanie, a na sam koniec zasiadanie i systematyczne przelewanie myśli na papier. Myślę, że Steinbeck to doskonały przykład dla współczesnych pisarzy jak należy robić research do książki. Był pisarzem samotnym w tworzeniu, ale to nie znaczy, że nie miał rodziny, przyjaciół. Jego życie prywatne było dość burzliwe, ale wyłania się z niego obraz człowieka z zasadami. Cyklotymia na pewno nie ułatwiała mu egzystencji. William Souder opisuje również zmagania pisarza z recenzjami jego utworów, które nie zawsze były przychylne. To bardzo ciekawe fragmenty w całej biografii.

Polecam biografię Johna Steinbecka do przeczytania, do przemyślenia, ale ostrzegam, że jeśli nie czytało się jeszcze nic tego autora, to jest tutaj sporo streszczeń jego utworów. To może razić, bo nie chcemy przecież przed przeczytaniem powieści znać skróconej treści. Miałam szczęście przeczytać wcześniej większość omawianych w biografii utworów, do niektórych na pewno wrócę.

Znalazłam w książce Williama Soudera ciekawe stwierdzenie, że John Steinbeck był pisarzem niezwykle płodnym - szukając w Internecie doliczyłam się dwudziestu dziewięciu tytułów. Może, gdyby żył w naszych czasach, powodów do wściekłości miałby więcej. Zostawiam Was z tą refleksją.