Chrzest ognia recenzja

Chrzest ognia, piąty tom wiedźmińskiej sagi, jest wyjątkowy w swoim klimacie, a Geralt z Rivii wraca tutaj na pierwszy plan, choć w towarzystwie nietuzinkowej drużyny, która staje się motorem napędowym całej opowieści. Andrzej Sapkowski ponownie pokazuje, że nie tylko zna się na kreowaniu głównych bohaterów, ale ma także talent do tworzenia unikalnych postaci drugoplanowych. Każdy członek tej kompanii wnosi coś wyjątkowego: Jaskier ze swoim sarkastycznym humorem, Milva – wybuchowa łuczniczka, czy tajemniczy i refleksyjny Regis. Każdy z nich ma własną historię i motywacje, które splatają się z losami Geralta, tworząc zgraną, choć nieco szorstką drużynę, która doskonale balansuje między akcją a humorem.
Jednym z głównych atutów tej części jest świetne wyważenie między przygodą a refleksją. Choć cała drużyna zmaga się z licznymi niebezpieczeństwami, to właśnie ich wzajemne interakcje, szczere rozmowy i przyjaźń w obliczu trudnych sytuacji sprawiają, że książka ta zyskuje nieco lżejszy, bardziej kameralny charakter niż poprzednie tomy. Mamy tu sporo humoru, czasami ironicznego, a innym razem pełnego błyskotliwych obserwacji. To przyciąga i sprawia, że odczuwamy więź z bohaterami, chcemy przeżywać ich przygody i ich wybory stają się dla nas ważne. Świetnym przykładem jest dialog między Geraltem a Regisem, w którym Regis, jako postać znająca ludzkie słabości, prowokuje Geralta do refleksji nad sensem tej wyprawy i moralnymi dylematami, przed jakimi stają.
Polityka, choć wciąż obecna, jest tu nieco bardziej subtelnie wpleciona w narrację. Sapkowski zgrabnie przedstawia realia świata rozdartym wojną, ale tym razem nie skupia się wyłącznie na wielkiej scenie politycznej, lecz przybliża nam perspektywę zwykłych ludzi oraz tych, którzy z wojną się mierzą. Świetnie zarysowany jest tutaj także wątek "szczurów", które Sapkowski wykorzystuje do głębszej krytyki społecznej. Przedstawieni jako grupa młodocianych wyrzutków, „szczury” stają się symbolem wojennego pokolenia, które żyje tylko dla chwili, bez planów na przyszłość, co wywołuje u czytelnika refleksje nad moralnym upadkiem i rozpaczą, która popycha ludzi w stronę przemocy i bezlitosnych działań.
Choć zabrakło tu obecności Yennefer i Ciri, co mogło trochę wpłynąć na dynamikę, to akurat ta część daje pewien oddech od ich zawiłych losów i pozwala na pełne zanurzenie się w drodze, jaką przemierza Geralt. Ten tom ma charakterystyczną narrację drogi – tu nie chodzi o dotarcie do celu, ale o wszystko, co się dzieje po drodze: spotkania z nietypowymi postaciami, niespodziewane niebezpieczeństwa, rozmowy przy ognisku. Dzięki temu podróż wiedźmina i jego towarzyszy ma wyraźny smak i wyjątkowy urok. Pomimo sporej dawki akcji, Sapkowski nie zapomina o chwilach refleksji, które sprawiają, że Chrzest ognia jest lekturą o nieco głębszym wydźwięku niż typowa przygodowa powieść fantasy.
Audiobook tej części zasługuje na uznanie – reżyseria i głosy doskonale oddają atmosferę tej różnorodnej grupy bohaterów, ich emocje i skomplikowane relacje. Chrzest ognia to bez wątpienia jedna z najbardziej klimatycznych części sagi, która pozwala czytelnikowi jeszcze mocniej zagłębić się w świecie wiedźmina i jego wiernych towarzyszy.