Uśpiona recenzja

Zagadkowa śmierć to dopiero początek koszmaru Weroniki…

Dziewczyna cierpi na narkolepsję przez co każdego dnia musi zrobić sobie dwie godziny drzemki. Jednak nie wie, że gdy ona zasypia do jej domu ktoś wchodzi. Ktoś, kto ma na jej punkcie obsesję… Jak zakończy się ta historia? Czy kobiecie uda się udowodnić, że jest niewinna?

„Uśpiona” to książka, która wciąga i zaskakuje od samego początku. Od pierwszych rozdziałów czuć jej niesamowity klimat i tajemniczość, która nie opuszcza nas ani na krok do ostatniej strony. Jednak tak jest w każdej książce autorki o czym wie każdy z jej czytelników.

Tym razem Alicja Sinicka poruszyła bardzo ważny, ale i zarazem dla wielu nieznany temat narkolepsji. Pośród niebanalnej fabuły, która sprawia, że na skórze czuć ciarki możemy bliżej przyjrzeć się aspektom medycznym choroby, ale i temu jak może ona wpływać na psychikę człowieka i jego codzienność. Widzimy jak trudno żyć osobom cierpiącym na narkolepsję. Dodajmy do tego traumy i lęki z dzieciństwa, a mamy przepis na tragedię murowany tak jak właśnie było w przypadku naszej bohaterki. Sama ma wątpliwości co do swoich czynów, nie odróżnia prawdy od fikcji. Brak snu powoduje, że ma halucynacje, a przez to nie potrafi zaufać samej sobie. Więc jak ma odnaleźć kogoś kto jej zaufa i pomoże?Jednak muszę przyznać, że to postać tajemniczej osoby odwiedzającej Weronikę najbardziej mnie zaintrygowała. Te wewnętrzne monologi, psychoza… Autorka przedstawiła to wszystko naprawdę genialnie, a fakt kim tak naprawdę jest owa tajemnicza osoba bardzo mnie zaskoczył!

"Znowu tu jestem, stoję nad twoim łóżkiem i patrzę, jak śpisz. Ostatnio prześladuje mnie myśl, że to zaczyna robić się niebezpieczne. Z jednej strony moje odwiedziny u ciebie są istnym szaleństwem, a z drugiej - najprawdziwszą i najnormalniejszą częścią mojego życia."

„Uśpiona” to kolejny genialnie skonstruowany thriller psychologiczny autorki. Udało jej się nieraz wpuścić mnie w maliny, a fabuła powoduje, że emocji tutaj zupełnie nie brakuje. Całość jest dopracowana od samego początku do końca i uwierzcie, że wcale nie tak łatwo o niej zapomnieć! Jestem pewna, że świat Weroniki Was pochłonie bez reszty i „wypluje” dopiero, gdy dotrzecie do ostatniej strony.