Kiedyś cię odnajdę recenzja

„Próbuję zrozumieć, dlaczego ludzie czynią zło, dlaczego krzywdzą innych”

Zastanawialiście się kiedykolwiek wychodząc z domu, że być może w tłumie mijanych właśnie ludzi może znajdować się człowiek, który pewnego dnia okaże się dla nas bestią w ludzkiej skórze. Wystarczy jeden gest, spojrzenie, bezwiedny uśmiech i nagle możemy stać się zwierzyną łowną dla psychopaty. Zazwyczaj się nad tym nie zastanawiamy, bo i po co. Gdybyśmy ciągle o tym rozmyślali, co złego nas może spotkać popadlibyśmy w paranoję. Jednak, gdy w naszym otoczeniu zostają zamordowane bliskie nam osoby zaczynamy czuć, że zagraża nam realne niebezpieczeństwo. Ogarnia nas niepokój i przerażenie, bo nie wiemy, kto za tym stoi i czy nie będziemy kolejną ofiarą.

Akcja powieści zaczyna się dość brutalnie, dwoma gwałtami, jeden kończy z morderstwem. W dalszej części okazuje się, że jedna ze zbrodni dotyczy mamy głównej bohaterki Weroniki, która straciła swoją matkę, którą ktoś brutalnie zgwałcił i zamordował w jej własnym mieszkaniu. Od tamtego zdarzenia minęło dziesięć lat, zwyrodnialca nigdy nie udało się złapać, a sprawę umorzono. Dziewczynie trudno było pogodzić się z tym faktem i normalnie żyć. Dopiero przyjaciółka ze studiów Olga staje się dla niej prawdziwą podporą i wtedy wreszcie Weronika staje na nogi. Niestety dramat się powtarza. Pewnego dnia Olga ginie w podobnych okolicznościach. Weronika zrobi wszystko, a nawet więcej, żeby tym razem znaleźć sprawcę brutalnego mordu.

Małgorzata Rogala napisała bardzo dobrą książkę o przemocy domowej, dziedziczonej traumie, dorastaniu w roli ofiary. Poruszyła bardzo trudną i drażliwą zarazem tematykę przemocy fizycznej i psychicznej wobec kobiet, o cichym przyzwoleniu na nią. Stworzyła historię kilku bohaterek, które uległy brutalnej napaści seksualnej. Jak do tej pory nie czytałam w żadnej książce autorki, tak szczegółowo opisanych zbrodni. Serię morderstw łączy postać sprawcy, który długo pozostaje nieuchwytny, chociaż chwilami miałam swoje tropy. Cały czas snułam swoje domysły, ale gdy już prawie byłam pewna, co do sprawcy, to autorka sprytnie odwracała moją uwagę lawirując pomiędzy bohaterami.

Małgorzata Rogala jest mi świetnie znana z serii o Sławku Tomczyku i Agacie Górskiej, w której zawiłe śledztwa łączy z mocnym tłem społeczno-obyczajowym. Śledząc losy tej pary mogę śmiało stwierdzić, że kunszt pisarski autorki z powieści na powieść się coraz bardziej rozwija. „Kiedyś cię odnajdę„jest debiutem kryminalnym autorki, który w tym roku doczekał się już drugiego wznowienia, ale sięgnęłam po nią dopiero teraz, gdy na dobre rozsmakowałam się w serii o Sławku Tomczyku i Agacie Górskiej. W pewnym sensie miałam lekkie obawy czy ta powieść spełni moje oczekiwania, ale odnalazłam w tej książce wszystkie znane sobie elementy. Prawego policjanta, silną i ambitną kobietę oraz co w kryminale najważniejsze, wielowarstwową fabułę. „Kiedyś cię odnajdę” jest świetną historią z doskonale nakreślonym wątkiem kryminalnym. Oprócz wątku kryminalnego Pani Małgosia wzięła na tapet środowisko szkolne, które podobnie jak wiele innych nie jest wolne od frustracji, marzeń, obrabiania sobie tyłków. Przedstawia szkołę, jako instytucję tworzącą własny świat reguł i hierarchii. Bez lukru i ubarwiania taką jak jest.

Uwielbiam styl pisania autorki i sięgnę po każdą książkę, którą napisze.

„Lubię dobre jedzenie, wino i świece. Tak w opozycji do ponurego świata, w którym na co dzień się poruszam. Odskocznia od ludzkich nieszczęść i zbrodni. „