Dziennikarz, który wiedział za dużo recenzja

Był pierwszy września 1992 roku, zegar w przybliżeniu wskazywał na dziewiąta rano, kiedy młody dziennikarz opuścił mieszkanie. Zajmował je wraz ze swoją dziewczyną Beatą. Od tego momentu ślad się po nim urywa. Nikt nic nie wie, jedynie w redakcji Gazety Poznańskiej domyślają się nad czym pracował Jarosław Ziętara. Mężczyzna prowadził intensywne śledztwo w aspekcie niejasnych powiązań właścicieli Elektromisu (sieć hurtowni). Czy powyższe fakty przesądziły o losie zbyt dociekliwego publicysty?

Policja w dochodzeniu przyjęła następujące hipotezy: uprowadzenie i zabójstwo, samobójstwo, świadome zerwanie więzi z bliskimi. Dodatkowo pikanterii sprawie dodaje wątek domniemanego udziału służb (wówczas UOP). Łukasz Cieśla oraz Jakub Stachowiak są ostrożni w ferowaniu wyroków. Do tej informacji podchodzą z dystansem, są mocno sceptyczni.

Czy Jarek mógł zostać zwerbowany przez wywiad? A może od początku był ich agentem? Sądzę, że odpowiedzi na te i inne pytania raczej nie poznamy.

Autorzy obszernego dokumentu, liczącego ponad pięćset stron, wszystkie założenia analizują oddzielnie. Wnikliwie przyglądają się życiu prywatnemu i zawodowemu bohatera reportażu. Każda wzmianka została przez nich starannie zweryfikowana, również ta z wielce prawdopodobnym udziałem w sprawie Aleksandra Gawronika.

Czy to możliwe, aby młody, pełen sił człowiek, zniknął jak kamfora?

Przy próbie oceny tamtych wydarzeń, uwzględnić należy jeszcze jeden czynnik. Mianowicie chodzi o wpływ ludzi z rodowodem komunistycznym na życie polityczne, gospodarcze w naszym kraju. Początek lat 90. to czas, w którym funkcjonariusze upadłego systemu nadal wysoko podnosili głowy. I mieli długie ręce, kryminalnymi „profesjami” się nie brzydzili.
Przedstawiciele aparatu bezpieczeństwa objęli intratne posady, synekury.

Sięgnij po tę pozycję, jeśli pociąga cię brutalny świat polityki i brudnych interesów . Ta niewyjaśniona sprawa uwypukla degrengoladę wymiaru sprawiedliwości.

Łukasz Cieśla i Jakub Stachowiak, zamierzenie lub nie, uświadamiają czytelnika w kwestii fikcji lustracji, dekomunizacji Polski.