Zaginięcie recenzja

Fanem cyklu Chyłkowego to ja chyba nigdy nie zostanę. Tzn. ta powieść jest na pewno lepsza od katastrofalnie moim zdaniem złej Kasacji, mogłaby nawet uchodzić za niezłą, ale...

Ale mam duży dysonans gdy o niej myślę, miałem w każdym razie duży dysonans w trakcie jej czytania. Z jednej strony napisane po Mrozowemu sprawnie, lekko, czyta się szybko to i nawet przyjemnie. Z drugiej fabuła w znacznej części leży. Właśnie tak, sam najprościej pojmowany rozwój akcji często zwyczajnie nie trzyma się kupy. Poczynając od pierwszego pytania - "Ale skąd ona właściwie miała do niej numer telefonu", poprzez to, że ja naprawdę nie rozumiem, czemu ten który zginął zginął, po fakt, że rozwiązanie akcji to w znacznej części deus ex machina. Chyba jednak nie powinno tak być. Co razi jeszcze bardziej to to, że nie czujemy nijak tego, co się wydarzało w tej rodzinie. Nic, zero. Po prostu zostajemy poinformowani o ich dramacie, w żaden sposób nie mogąc jakoś pobyć z nimi w ich specyficznej sytuacji. To się często przecież akurat udawało w twórczości Najpłodniejszego, można się było wczuć w postacie, w ich uwikłania. Tu nie. Co ciekawe wygląda na to, że Mróz zrobił to w pełni świadomie, rozbudowując watek sądowy postanowił spłycić to, jak odbieramy dramat, którym się prawnicy zajmują. "Bo nie mogę pisać o wszystkim na raz, a zależy mi, by jakże oryginalnie jak na polskie warunki stworzyć powieść sądową". Ale nawet jeżeli zrobił to całkowicie świadomie to to go moim zdaniem nijak nie broni.

Nieco lepiej było z wczuwaniem się w Chyłkę i Zordona, tu ta ogólna lekkość stylu Najpłodniejszego bardzo pomogła powieści. Ale wprowadzenie do ich relacji elementu erotycznego było moim zdaniem błędem. Atmosfera sali sądowej oddana nieźle, acz nie jakoś genialnie. Zwroty akcji to też nie było jakieś mistrzostwo świata, ale zrobione sprawnie. Za to duży plus za klimat miejsc, czuć ten północny wschód naszego kraju, te pola, domy i jeziora, to się Mrozowi zazwyczaj udaje, ta powieść nie jest wyjątkiem.

Końcowy dramat Chyłki totalnie niewykorzystany, i to w dwójnasób, bo i decyzja i jej skutki nijak nie poruszają. Wprowadzono go na siłę, by czytelnik miał większą ochotę sięgnąć po kolejną część cyklu. I... podziałało, mam tę ochotę :) Mróz to jednak stara (choć nie wiekiem) pisarska wyga :)