Milcząc jak grób recenzja

A oto moja kolejna lektura: “Milcząc jak grób” Małgorzaty Rogali. Tej właśnie książki wysłuchałam w formie audiobooka w świetnej, nienarzucającej się słuchaczowi, interpretacji Pauliny Holtz.

Znam już kilka książek Małgorzaty Rogali, wiem, że jej kryminały cechuje dobrze przedstawiona otoczka społeczna, bohaterowie są wyraziści, zazwyczaj przeżywający jakieś problemy osobiste, a sama intryga jej ciekawie poprowadzona, wyważona, pozbawiona brutalności, rozlewu krwi.

Tak było i w przypadku “Milcząc jak grób”. Tytuł ten jest początkiem nowej serii “Pełnia tajemnic”, z nową bohaterką, policjantką Monika Gniewosz, która wraz z córką przeprowadza się z Warszawy do małego miasteczka, Pełni, urokliwie położonego wśród jezior i lasów. To tam pragnie rozpocząć nowe życie, z dala od agresywnego męża i bolesnych wspomnień z przeszłości. Cicha okolica, spokojni ludzie, cóż ekscytującego może się wydarzyć w tej miejscowości, niemalże odciętej od świata. Nic bardziej mylnego! Spokój jest tylko pozorny, a małomiasteczkowa społeczność ma swoje sprawy, tajemnice wymagające wyjaśnienia. Gniewosz angażuje się więc w śledztwo związane z zaginięciem przed dwoma laty żony właściciela pensjonatu, w którym się zatrzymała podczas swojego pobytu w miasteczku. Szybko okazuje się, że to nie jedyna kobieta, która zniknęła w Pełni w tajemniczych okolicznościach. Śledztwo nabiera tempa, tym razem dzięki uporowi i zdecydowaniu Gniewosz nie uda się zamieść tych spraw pod dywan, ale wyjaśnić je ostatecznie. Zakończenie, jak zwykle u Rogali, dość zaskakujące i choć moje przypuszczenia co do sprawcy zdarzeń się sprawdziły, to w niczym nie umniejszyło to satysfakcji płynącej z lektury tej powieści.

Polecam tę książkę Rogali, bo to całkiem udany kryminał, spokojny, toczący się niespiesznie, w małomiasteczkowym klimacie, przy wtórze jesiennego deszczu, co przydaje mu nastroju i tajemniczości. Przy okazji poznajemy warsztat pracy jednej z bohaterek, która zajmuje się tworzeniem porcelanowych cudeniek - ręcznie wypalanych i zdobionych filiżanek. Bardzo to było zachwycające. A ja czekam na kolejny tom przygód z panią podkomisarz Moniką Gniewosz, bo bardzo się polubiłyśmy.