Gangway recenzja

„ Gangway ”.
Do Wietrznego Miasta powrót. Nie do tego brudem i smrodem emanującego, a prohibicją, handlem nielegalnym alkoholem i lejącą się wszędobylsko whisky. Tym razem polonijne Chicago to uliczki biedą i pijaństwem wypełnione, gangsterskimi porachunkami osnute. Ciemnymi zakamarkami i klimatem noir. Spirytystyką, nielegalnymi walkami bokserskimi i siewcami nowych teorii społecznych. Zupełnie inna to powieść niż poprzedni tom. Może mniej kryminalna. Ale za to jaka dobra.

Powrót do Chicago po tragicznych wydarzeniach nie jest łatwy dla Teo. Mierzy się z własną traumą. Poniósł straty, które jak bolesna zadra tkwią w jego duszy. Ale wraca, by wykonać zlecenie dotyczące szmuglowanej whisky i odszukać przyjaciela, księdza Romana. Kroczyć będzie więc drogami, które stanowić będą niemałe ryzyko. Ale przecież to Teo. Odważny i bezkompromisowy. Już nie sierżant, a bokser. Twardy i nieustępliwy, jednocześnie ceniący wartości takie jak przyjaźń. Może gubiący się czasami sam ze sobą, z uczuciami i emocjami, ale silny, gotowy do walki o przyjaciela. Dał mi powody do uśmiechu, ale też do wzruszenia i podziwu. Nokaut w jego wykonaniu to prawdziwa gratka dla wyobraźni.

Język tej powieści wzniósł mnie na wyżyny literackich doznań. Elegancki, a zarazem brudny. Sensualny, a jednocześnie dosadny i mocny. Rzeczywisty, a równocześnie barwny i plastyczny. Chicago Dziedzica mnie oczarowało. I choć w tej części stawia on bardziej na bohaterów niż na klimat miasta to moja wyobraźnia rozpływała się w zachwycie.
Akcja nie pędzi. Napięcia i tempa nabiera stopniowo, aby w pewnym momencie zaskoczyć i porwać czytelnika. Zostawić go z pełnym emocji zakończeniem.
Gangway. Metaforyczny przekaz tytułu - gangsterska droga, czy przejście? A może coś pomiędzy?

Osobiste zmagania, boks, gangsterskie porachunki, szmuglowana whisky, szczypta pożądania, mrok i zaskakujące zakończenie.
Nic, tylko czytać. Poznawać, doznawać i dać się ponieść temu polskiemu Chicago. Czekam już niecierpliwie na trzeci tom. Polecam.