Gangsterska gra recenzja

Dzień Dobry to moje pierwsze spotkanie z twórczością Dominki Smoleń i muszę przyznać, że długo będzie przeze mnie wspominane.

Nie mam za wiele romansów mafijnych na koncie, a z każdym kolejnym coraz trudniej przekonać mnie do następnych. Nie wiem, jak jest u Was, ale u mnie dość często przewijają się utarte schematy, które nie zachwycają mnie tak jak kiedyś... I jakby nie patrzeć "Gangsterska Gra" pod tym względem nie jest wyjątkiem. Za nim jednak przejdę do szczegółowego osądu, opowiem o naszych głównych bohaterach.

Maksymilian, co pewnie nikogo nie zdziwi, jest bardzo przystojnym gangsterem. Na widok, którego kobietom bielizna sama zsuwa się z nóg. A z racji tego, że pochodzi z wpływowej rodziny mafiosów i ma narzeczoną, najlepiej trzymać się od niego z daleka. Barmanka i zarazem pisarka erotyków o imieniu Erika, bardzo szybko przykuwa uwagę Maksa. Albowiem jest totalnym przeciwieństwem jego przyszłej żony, która jest bezkonfliktowa. Czy przelotny romans przyszłego bossa mafii z barmanką ma szanse zakończyć się happy endem ?

Książka na początku zapowiadała się dobrze, z racji tego że na horyzoncie pojawiła się narzeczona Maksa - Jasmine. Miałam cichą nadzieję że jej postać wprowadzi nieco zamieszania, w dopiero co rozwijającej się relacji między Maksem i Eriką.. Niestety ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, Jasmine okazała się bardzo potulną postacią, która łatwo poddaje się woli innych. Nie ukrywam, że jej zachowanie zabiło we mnie resztki pozytywnego nastawienia do książki. Szczególnie, że znajomość między barmanką a przyszłym szefem mafii ni stąd, ni z owąd przerodziła się w coś głębszego. A jakby tego było mało, dość szybko wylądowali ze sobą w łóżku, odbierając mi całą przyjemność z czytania. Na szczęście męczyłam się tak tylko do około dwusetnej strony, bo później zrobiło się o wiele ciekawiej.

Po przeczytaniu książki pod tytułem "Gangsterska gra". Cały czas odnoszę wrażenie, że nie wykorzystano w pełni drzemiącego w niej potencjału. Sam opis naprawdę zachęcił mnie do lektury, ponieważ bardzo lubię romanse mafijne i nie spotkałam jeszcze tak silnej konkurencji dla głównej bohaterki. Bardzo polubiłam postać Jasmine, dlatego ubolewam na tym, że dopiero na przedostatnich stronach pokazała pazurki.

Moja ocena 6,5/ 10 - bardzo brakowało mi tutaj przede wszystkim rozwinięcia kilku sytuacji i swojego rodzaju napięcia, które towarzyszyło by mi od początku aż do samego końca. Zakończenie książki w pewnym stopniu to tłumaczy, ale niestety mnie to nie satysfakcjonuje. Z racji tego, że nie każdy czytelnik może dotrwać do końca.

Nie chce jednak kończyć tej recenzji na samych minusach, więc ogromnym plusem tej książki jest język. Nasza autorka ma naprawdę lekkie pióro i dzięki tej umiejętności. Przeczytałam " Gangsterską grę" w dwa dni, wliczając to oczywiście przerwy na wykonanie obowiązków.
Jeżeli lubicie być zaskakiwani przez autorów, to polecam przeczytać tą pozycję.