Opowieści o Wiedźminie, t. 1 recenzja

Całościowy zbiór opowiadań Ostatnie Życzenie Andrzeja Sapkowskiego, stanowiący fundament cyklu wiedźmińskiego, to kawałek literatury pełen złożonych wątków moralnych, legendarnych postaci i przyciągającej atmosfery. Zawiera opowiadania takie jak Droga, z której się nie wraca, Głos rozsądku, Kraniec świata, Kwestia ceny, Mniejsze zło, Ostatnie życzenie, Wiedźmin i Ziarno prawdy. Te historie układają się w fascynujący kalejdoskop, oferując unikatowe spojrzenie na świat fantasy Sapkowskiego – surowy, moralnie dwuznaczny, a jednocześnie przenikliwie ludzki.
Zbiór otwiera Droga, z której się nie wraca, opowiadanie z innej perspektywy niż historia Geralta, ale równie ważne dla poznania korzeni tego świata. Późniejsze opowiadania, takie jak Wiedźmin i Ostatnie życzenie, pozwalają bliżej poznać Geralta z Rivii, postać pełną sprzeczności – czułego, choć pozornie zimnego wojownika. Opowieści balansują na granicy mitologii i psychologii, szczególnie, gdy Geralt zmaga się z problemami nie do końca definiowalnymi w czerni i bieli. Na przykład Mniejsze zło to subtelny przykład konfliktu moralnego, w którym wybór nigdy nie jest oczywisty ani prosty.
Sapkowski świetnie operuje humorem i ironią, co widać choćby w opowiadaniu Kraniec świata, gdzie klimat baśniowy zderza się z surową rzeczywistością. Jednocześnie pokazuje głęboki szacunek dla ludowych podań, ale bez idealizacji – bohaterowie, choć fantastyczni, toczą walki osadzone w bardzo ludzkich emocjach. Kwestia ceny, natomiast, to nie tylko polityczna intryga, lecz także wgląd w sposób, w jaki Geralt postrzega swój zawód i rolę w świecie, gdzie jego wpływ rzadko zostaje uznany. Głos rozsądku, będący ramą dla całego zbioru, spina wszystkie te opowiadania w jedną, nieco luźną, ale porywającą całość.
Jako zbiór opowiadań Ostatnie życzenie oferuje zarówno epizodyczne potyczki z potworami, jak i głębokie rozważania nad naturą dobra i zła, które są kluczowe dla Geralta, a także dla świata Sapkowskiego. Zaletą jest z pewnością wyjątkowy styl autora, który zaskakuje zarówno humorem, jak i głębią. Mimo że każda historia posiada swoją unikatową wartość, struktura zbioru sprawia, że książka miejscami może wydawać się fragmentaryczna, a niektóre opowiadania odstają od reszty pod względem intensywności. Całościowo jednak, Ostatnie życzenie stanowi imponujące wejście w świat Wiedźmina i pozostawia czytelnika z poczuciem niedosytu – zachęcając do sięgnięcia po kolejne tomy sagi.