Flying high recenzja

O ile pierwsza część serii wyrwała mnie z butów, o tyle druga nie wywołała dużego poruszenia. Po przeczytaniu pierwszego tomu naprawdę nie mogłam doczekać się kontynuacji. Miałam co do niej bardzo duże oczekiwania ponieważ Falling fast było naprawdę naprawdę dobre.
Jednak Flying high absolutnie mnie nie porwało. Autorka utrzymała swój poziom i zdecydowanie zachowała swój styl. Dla mnie zabrakło jednak akcji, która byłaby tak zaskakująca jak ta w pierwszym tomie.
O ile od pierwszej części nie mogłam się oderwać choćby na parę minut, tak tutaj musiałam momentami zmuszać się do kontynuowania. Wynikało to głównie z faktu, że w tej części działo się zdecydowanie mniej niż w pierwszej.

Nie oceniam jednak tej książki słabo. Co to to nie! Wspomniałam już o poziomie autorki, który faktycznie jest wysoki. Ma ona łatwość pisania, która objawia się u czytelnika w łatwości odbioru. Książki autorki czyta się przyjemnie i nie można się spodziewać po niej czegoś innego.
Przy recenzji pierwszej części nie podkreśliłam podziału narracji jaki zawarty jest w powieści. Tym razem jednak był on dla mnie naprawdę istotny.

To nie pierwszy raz kiedy spotykam się z podzieleniem narracji pierwszoosobowej na dwóch głównych bohaterów. Narracja taka pomaga czytelnikowi zrozumieć uczucia, jakie towarzyszą każdej ze stron, w bardzo łatwy sposób przybliża obie postaci i nadaje powieści wielowymiarowości. Mam wrażenie, że w historii dwójki głównych bohaterów to właśnie narracja sprawia, że czytelnik staje się zaangażowany w ich uczucia i przebieg ich znajomości.

Skrócona opinia na temat książki:

Pomimo naprawdę dobrego wrażenia po przeczytaniu obu części raczej nie sięgnę więcej po książki tej autorki. Była to krótka przygoda, dobrze się bawiłam. NIejednokrotnie śmiałam się i wzruszałam, jednak czuję lekki niedosyt, szczególnie po przeczytaniu tej części.