Jedyne wspomnienie Flory Banks recenzja

Flora cierpi na amnezję następczą. Nie pamięta nic, co się wydarzyło po 11 roku życia. Znaczy to tyle, że dziewczyna nie potrafi zapamiętać nic nowego. Pamięta tylko swoje dzieciństwo. W życiu codziennym bohaterce bardzo pomagają notatki tworzone przez nią i jej bliskich oraz rodzice i bliska przyjaciółka z dzieciństwa. Flora w swoim własnym domu jest wciąż traktowana jak sześciolatka, mimo iż ma już 17 lat.

Pewnego dnia Flora całuje się z chłopakiem, który przewraca jej świat do góry nogami. Normalnie zapomniałaby o tym niesamowitym pocałunku, jak zawsze... ale teraz jest inaczej. Po godzinie, a nawet trzech Flora wciąż pamięta każde słowo i oddech, który wymieniła z nastolatkiem. Jest to niezwykłe dlatego, że popycha ją to do niesamowitych zdarzeń i przeżyć, które możemy z nią razem przeżyć jako czytelnicy.

,,Jedyne Wspomnienie Flory Banks'' to cudowna książka, pokazującą jak dziewczyna, która non stop traci pamięć i jest pod opieką zdecydowanie nadopiekuńczej matki, potrafi sama się zorganizować mimo problemów i ruszyć w świat za swoim celem - wspomnieniem, które dało jej nadzieję. Flora Banks pokazuje nam w tej książce, że warto być odważnym i ruszyć za nadzieją jakkolwiek nie byłaby ona nikła.

Książkę bardzo lekko i przyjemnie się czyta. Bardzo zaskakuje i czasami sprawia, że możemy poczuć się zdezorientowani. Jest tu też kilka wątków, które swoją tajemniczością sprawiają, że jako czytelnik chcesz szybciej skończyć książkę... ale jednocześnie chcesz ją czytać jeszcze dłużej. Wiem popaprane, ale zapewne każdy z nas tak miał. Dlatego więc pewnie rozumiecie moją opinię.

Oczywiście w książce Emily Barr nie brakuje minusów jak np. wątek matki i Flory. Był jak na moje oko zbyt mało rozbudowany i zrobiony po macoszemu, tak samo jest z jej ojcem i Paige. W ogóle mam wrażenie, że autorka nie do końca potrafiła pokazać więzi łączące Florę z tymi osobami, ale mówi się trudno.

Historię tej niesamowitej dziewczyny myślę, że będę wspominać bardzo dobrze, mimo iż końcówka mnie nie zadowoliła tak do końca (jak dla mnie przydałoby się tam takie małe rozwinięcie, ale to może ja wymyślam po prostu), ale daje jej 7/10.