Miraż recenzja

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Mina je przedświąteczną kolację z córką i jej ojcem, ministrem sprawiedliwości. Pod koniec kolacji ten zaczyna dziwnie się zachowywać.

Tymczasem w tunelach metra zostają znalezione ludzkie kości. Sprawa trafia do zespołu Miny Dabiry. Temu szybko udaje się ustalić tożsamość. Okazuje się, że szkielet należy do zaginionego finansisty. Przeszukując tunele metra, zespół Miny znajduje kolejne kopce z kośćmi. Mina angażuje do pomocy Vincenta, z którym od dłuższego czasu nie miała kontaktu.

Waldemar trapią problemy rodzinne, jednak nie potrafi odmówić Minie. W międzyczasie znika były mąż Miny, ojciec jej córki. Czy zespół podoła i rozwiąże tę sprawę, za nim pojawią się kolejne kości? Co z tym wspólnego ma zniknięcie ministra sprawiedliwości?

Kolejna seria, a raczej trylogia za mną. W podziękowaniach autorzy poinformowali, że było to ostatnie spotkanie z Miną i Vincentem. Trochę szkoda. Polubiłam oboje.

Nasi bohaterowie mają do rozwiązania kolejną bardzo trudną sprawę. Rozwiązanie jej komplikują problemy osobiste Miny, Vincenta, Julii. Kiedy wydaje się, że życie Miny zmierza ku normalności, w końcu odzyskała córkę, to znowu wszystko się komplikuje. Obecność Vincenta jej pomaga. Jednak i on ma swoje problemy, o których nie chce mówić.

Zagadka kryminalna jest na najwyższym poziomie. Dużo poszlak, różnych tropów, także mylnych, wskazówek i śladów, jednak podejrzanych brak. Duet Camilli Lackberg i Henrika Fexeus bardzo się postarał, jednak ja już od początku miałam pewne podejrzenia. Jak się później okazało, były właściwe. Tu mogę się tylko zastanawiać, jak policyjny zespół mógł nie powiązać pewnych faktów. Sprawdza się, w tym przypadku powiedzenie, że najciemniej jest pod latarnią.

Zaskoczyło mnie za to rozwiązanie wątku Vincenta Waldera. Miałam swoje podejrzenia, ale tutaj zupełnie się one nie sprawdziły. To było prawdziwe zaskoczenie. Smutne muszę przyznać. Liczyłam, że jego losy potoczą się jednak inaczej.
Autorzy pokazują, jak słabo możemy znać nawet bliskie nam osoby. Wiemy oni tyle, ile pozwalają nam się o sobie dowiedzieć.

"Miraż" to idealne zwieńczenie trylogii. Mimo że to grubasek, to nie ma przy nim czasu na nudę. A finał zaskoczy nie jednego czytelnika.