Faza trzecia: Kłamstwa recenzja

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzednich części.

Kiedy wydaje się, że największe kłopoty już minęły, to okazuje się, iż to dopiero początek… Chociaż Gaiaphage został pokonany, to w ETAP-ie zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Objawia się prorokini, której towarzyszy tajemnicza pomocnica. Pojawiają się osoby, które zostały uznane za zmarłe. Podczas gdy nowopowołana rada nie potrafi się porozumieć, Sam nie może poradzić sobie z tym, co przeżył podczas ostatniego spotkania z Drake’iem. Tytułowe kłamstwa mają w tej części szczególną rolę i występują w kilku postaciach. Czy bohaterom uda się rozpoznać prawdę na czas? Czy zdążą odpowiednio zareagować?

Trzecia część serii podobała mi się bardziej niż jej poprzedniczka. Dużo się działo, akcja płynęła watko, a oprócz znanych już problemów na drodze bohaterów pojawiło się wiele nowych. Kto by pomyślał, że aż tyle może wydarzyć się w niecałe 67 godzin? Autor w niezwykle przekonujący sposób przedstawia swoją wizję postapokalipsy. Potrafi także w niezwykły sposób zaintrygować czytelnika – z jednej strony pokazał, że za ścianą ETAP-u życie toczy się dalej, ale czy na pewno? Michael Grant zaledwie to zasygnalizował, a patrząc na to co się dzieje, wcale nie można być pewnym, czy to nie kolejna pułapka…

Przyznaję, że autor potrafi przyciągnąć uwagę. Chociaż stworzona przez niego wizja świata jest przerażająca i nieprawdopodobna, to niezwykle oddziałuje na wyobraźnię. W książce pojawia się wielu bohaterów, w kolejnych częściach wprowadzani są nowi, a każdy z nich jest inny i jego obecność ma duże znaczenie. Wielokrotne zwroty akcji zachęcają do przewracania kolejnych stron, ale też dają poczucie niepewności, bo tak naprawdę nigdy nie wiadomo, czym autor jeszcze zaskoczy. „Faza trzecia: Kłamstwa” zainteresowały mnie na tyle, że z pewnością sięgnę po kolejny tom. Jestem bardzo ciekawa, jak autor wybrnie z niektórych wątków…