Żeglarze i jeźdzcy recenzja

Pięć opowiadań o niezwykłych ludziach, walce, poświęceniu i przewrotności ludzkiego i kociego losu w świecie Szereru... - tak oto przedstawia się fabularna oferta ósmej już odsłony powieściowego cyklu fantasy Feliksa W. Kresa „Księga całości”. Pozycja ta nosi tytuł „Żeglarze i jeźdźcy” i ukazała się ona oczywiście nakładem niezawodnej Fabryki Słów.

Przyjaciele, towarzysze broni, zakochani, najbliżsi członkowie rodzin i życiowi pechowcy, którzy znaleźli się nie w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze - to właśnie o nich są te legendarne opowieści, gdzie przychodzi im poznać gorzki smak śmierci tych, na których najbardziej im zależy, odkryć smak szalonego pragnienia zemsty, zetknąć się z mrocznymi przejawami magii Szerni, czy też zaznać satysfakcji prawej walki w słusznym celu, która jednakże nie wynagradza niczym więcej, aniżeli bólem i cierpieniem...

Jak już wspominałam, na książkę tę składa się pięć luźno ze sobą powiązanych historii, z których każda jest tyleż inną, co i piękną...

* „MIÓD EMIRY” - to pierwsze z opowiadań tego zbioru, które przedstawia losy niezwykłej pary i towarzyszy złodziejskiego fachu w osobach młodego mężczyzny o imieniu Aktar oraz sprytnej kocicy - Emiry. To zabawna, niezwykle klimatyczna i w mej ocenie jedna z najpiękniejszych opowieści o rozumnych kotach w całym cyklu Feliksa W Kresa, która nie tylko znakomicie oddaje naturę tych istot, ale też i ukazuje piękno najprawdziwszej przyjaźni... Ten tekst zapada w pamięci na bardzo długo...

* „JEŹDŹCY RÓWNIN” - druga z opowieści zabiera nas na wielkie równiny Armektu, gdzie to jedna z łupieżczych, ale też i honorowych grup jeźdźców, staje przed ważnym wyborem - co dalej? To historia o walce, miłości do wolności, końcu pewnej epoki, ale też i wielkiej namiętności, której to skutki okazują się niezwykle dramatyczne. To bardzo klimatyczna, ukierunkowana na ludzkie losy i bardzo mocna w swej emocjonalnej wymowie legenda, która w dużej mierze wpływa na kształt kolejnych opowiadań.

 * „ARMEKTAŃSKA NIENAWIŚĆ” - ten tekst stanowi mocno powiązane rozwinięcie poprzedniej historii, w którym poznajemy konsekwencje czynów tych bohaterów, ich współczesny los oraz niesprawiedliwość życia, gdzie śmierć człowieka znaczy dla jednych bardzo wiele, dla innych zupełnie nic. To na tych stronach znajdziemy namiętność, walkę, żal i bardzo różne spojrzenia na to, czym może być przyjaźń, miłość i dorosłość. To smutna, ale w taki piękny sposób, smutna opowieść…

* „GÓWNO (PIRATKA I ŻOŁNIERZ)” - pod tym wymownym, ale skądinąd uzasadnionym tytułem, kryje się chyba najbardziej zabawna historia w całym zbiorze, choć jej strony znaczy również ból, cierpienie i śmierć. Bohaterem jestem pewien słusznych rozmiarów wojenny weteran, który po powrocie w rodzinne strony nieopatrznie wikła się w nie swoją walkę w jednym z portowych miast, sprowadzając na siebie i swych bliskich wielkie niebezpieczeństwo. Jest tu dużo czarnego humoru, wartkiej akcji i „bitki”, ale też i jest pewne sentymentalne spotkanie z jedną z najciekawszych bohaterek tego cyklu, która tyleż fascynuje nas swoją osobą, co i przeraża.

 * „SIEDMIU NAJEMNIKÓW” - to finalne i najdłuższe z opowiadań, które wedle słów autora, ale też i naszych spostrzeżeń, nawiązuje w piękny sposób do słynnych filmów „Siedmiu samurajów” i „Siedmiu wspaniałych”. Punkt wyjścia dla tych tytułów i tej opowieści jest podobny - nękani napaściami piratów mieszkańcy nadmorskiej wioski poszukują w wielkim mieście najemników, którzy staną się ich obrońcami. Początek jest ten sam, ale ciąg dalszy już zupełnie inny, gdy oto grupa sześciu ludzi i kot stają do nierównej walki. To niezwykle widowiskowa, perfekcyjnie poprowadzona i ubrana we wszystko to, co może być interesujące - akcję, przygodę, walkę, humor i dramatyzm, opowieść godna osobnej książki. To również spotkanie z niezwykłymi bohaterami, z których część znamy tak z tej opowieści, jak i poprzednich odsłon tej serii, a innych poznajemy po raz pierwszy, ale którzy na długo zapadną w naszej pamięci...

Jakim jest zatem ten zbiór opowiadań...? Otóż w każdym calu znakomitym, pięknym i poruszającym. I choć mamy tu klasyczne elementy awanturniczej literatury akcji, czyli mniejsze i większe wojny, wyprawy po niezwykłym świecie, nowe przyjaźni oraz naprawdę śmieszne sceny z rubasznym humorem w tle, to jednak najważniejsza wydaje się być właśnie ta emocjonalna wymowa, która od kilku tomów tej serii przybiera gorzkie i smutne tony i która to również taką jest w przypadku tej książki. I czy uronimy łzę nad tę lekturą…? – otóż tak, ale w tym przypadku łzy nie będą żadną ujmą, gdyż to właśnie na nich opierają się w dużej mierze legendy Szereru…

 Interesująca fabuła, wielkie emocje, sentymentalne nawiązania do poprzednich odsłon serii, wspaniałe ilustracje Przemysława Truścińskiego oraz piękne wydanie książki przez Fabrykę Słów – to wszystko oferuje nam sobą ten tytuł, która to oferta jest tak hojną, iż grzechem byłoby z niej nie skorzystać. Przede wszystkim jednak zbiór opowiadań „Żeglarze i jeźdźcy” zaprasza nas swoimi stronami do kolejnej wyprawy do świata Szereru – miejsca, w którym szczęście i śmierć idą ze sobą w nierozłącznej parze, zawsze i wszędzie. Sięgnijcie po tę książkę – naprawdę warto.