Żółte ślepia recenzja

Żółte Ślepia to pierwsza książka Marcina Mortki, którą miałem okazję czytać i pierwsza pozycja, którą mógłbym określić fantastyką historyczną, łączącą wątki fantastyczne z historycznymi realiami. Akcja ma miejsce w roku 995, w Gnieźnie, gdzie sprawującym władzę księciem jest Bolek.

Medvid, główny bohater, jest doradcą na dworze Bolka w sprawach... dawnych wierzeń. Niedawno postanowiono przyjąć chrześcijaństwo by uniknąć najazdu, jednak wiele ludzi wciąż wierzy w dawnych bogów. Do nich właśnie należy Medvid, który jest człowiekiem puszczy i doskonale wyczuwa wszelkiego rodzaju zagrożenia i stwory tam czyhające. Mężczyzna jest rozdarty między życiem na książęcym dworze, a swoją przynależnością do puszczy. Powody tej sytuacji musicie już poznać samodzielnie.

W trakcie historii poznajemy również Gocławę, która jest wiedźmą mieszkającą nieopodal Gniezna. Kobieta nie cieszy się wielką sympatią mieszkańców grodu z prostej przyczyny - po prostu się jej boją. Jej domek położony jest na kurzych łapach, które obracającą się w kierunku nadchodzącego gościa. Kobieta posiada nawet gadającego chowańca, którego ulubionym określeniem jest „pałuj się”.

Gdy po udanych łowach wraca on do swojej chaty, okazuje się, że podczas jednej nocy nie tylko cały dwór, ale i wszyscy mieszkańcy Gniezna zniknęli. Medvid, Gocława i Osmund, który dołącza do nich w trakcie wyprawy, postanawiają zrobić wszystko by odkryć tajemnicę stojącą za tą dziwną sytuacją.





Podoba mi się, że do historii zostały wplecione wątki słowiańskie. Pojawiają się tam nie tylko stworzenia takie jak południca, wilkołaki czy wodniki, znane już z innych książek, ale też Półmrok, który jest czymś pomiędzy światem żywych i umarłych.

Nawiązania do wątku historycznego były ciekawe – przyznam szczerze, że niewiele pamiętam z tego okresu, ale autor zgrabnie odwołuje się do wewnętrznych podziałów Polski na pewnego rodzaju plemiona. Nierzadko pojawiają się także motywy religijne i odwołania do chrystianizacji. W ciekawy sposób przeciwstawione są dawnym wierzeniom.

Książkę czytało mi się dobrze. Narracja jest dobrze poprowadzona, a w historii brak większych przestojów. Pojawia się za to wiele zabawnych sytuacji i dialogów między Gosławą i Medvidem, często z udziałem skrzata o ciętym języku. Jeśli macie ochotę sięgnąć po niebanalną jednotomówkę z którą miło spędzicie czas to Żółte Ślepia są zdecydowanie dobrym wyborem.