Bardzo stary pan z olbrzymimi skrzydłami i inne opowiadania recenzja

"Oboje w osłupieniu zaczęli przypatrywać się temu leżącemu ciału. Odziane było jak ostatni szmaciarz. Na wyłysiałej czaszce pozostały zaledwie jakieś bezbarwne strzępki, zębów też miało toto niewiele, a ten litości godny stan przemoczonego do suchej nitki pradziada pozbawił toto jakichkolwiek oznak wielkości. Jego skrzydła, niczym u olbrzymiego sępa, brudne, w połowie wyskubane, już na zawsze osiadły w błocie. Tak długo mu się przypatrywali i z taką uwagą, że (...) poczuli w nim kogoś bardzo bliskiego."

Gabriel García Márquez jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Ubóstwiam wszelakie opowieści i surrealistyczne wizje świata spod jego pióra. Historie, które opowiada są możliwie niemożliwe - można porównać je do wielkiego skupiska paradoksów i niekończących się pomysłów. Moje serce o mało nie wyskoczyło z piersi, gdy przypadkiem natrafiłam na jeden z rzadkich egzemplarzy jego twórczości w miejskiej bibliotece. Natychmiast po przeczytaniu postanowiłam się z Wami podzielić wrażeniami z owej lektury.

Książka "Bardzo stary pan z olbrzymimi skrzydłami" to sześć krótkich opowiadań, które wprowadzają czytelnika w pokręcony świat Marqueza. Spotykamy w nich zarówno elementy świata rzeczywistego, jak i fantastycznego, do którego bez wątpienia zaliczyć możemy choćby postać tytułowego "starego pana". Owy motyw jest wyjątkowo intrygujący i ciężko jednoznacznie zinterpretować jego znaczenie. Czy jest imitacją końca? Aniołem? A może złym duchem? Myślę, że każdy zinterpretuje jego postać inaczej, tak samo, jak i pozostałych bohaterów.

Poza fantastycznymi wizjami i postaciami, Marquez, przedstawia w groteskowy sposób zachowania ludzi w realnym świecie i krążące wokół nich stereotypy - między innymi krytykuje duchowieństwo i naiwność ludu. W przystępny sposób podejmuje także tematy moralności, m.in. kradzieży. Bo czy złym uczynkiem można nazwać usiłowanie zapewnienia bytu matce i małej siostrzyczce? Kiedy tak naprawdę zaczyna się zło? Opowiadania Marqueza nie zdradzają odpowiedzi na owe pytania, ale sądzę, że przybliżają nas w jakiś sposób do prawdy.

Także ze względu na piękne ilustracje nie sposób przejść obojętnie obok tego wydania. "Bardzo stary pan z olbrzymimi skrzydłami" jest pełen wspaniałych, kolorowych obrazów Carme Sole Vendrella, które wprost rozbudzają wyobraźnię i dodają uroku surrealistycznym opowiadaniom Marqueza. Zostałam nimi wręcz oczarowana i już planuje zakup swojego własnego egzemplarza, aby od czasu do czasu do nich zajrzeć.

"Bardzo starego pana z olbrzymimi skrzydłami" polecam osobom, którym nie straszne nieprzewidywalności, groteska lub zwyczajnie lubią być w pozytywny sposób zaskakiwane. Naprawdę warto zapoznać się z twórczością owego pisarza, choćby dla niesamowitej puenty jego utworów :)