Excalibur recenzja

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery do poprzednich części.

'Excalibur' to ostatni tom "Trylogii Arturiańskiej". Rozmowy Derfla z Igraine kolejny raz urozmaicają opowieść i pozwalają odpocząć od pola walki. Zgodnie z obietnicą Derfla, wszystko ma swój czas i większość niewyjaśnionych wcześniej wątków zostaje doprowadzonych do końca. Ostatnia część jest zakończeniem historii o Arturze, a także o reszcie bohaterów, w tym o samym Derflu.

W powieści nie brakuje akcji, a opisy wojen i bitew są tak sugestywne, że pochłania się je jednym tchem. Wielość i różnorodność bohaterów jest kolejnym aspektem powieści, na który należy zwrócić uwagę. Postaci jest wiele, a każda ma swój indywidualny charakter i cechy, które wyróżniają je spośród pozostałych. Kolejnym atutem jest to, że nie ma tu klasycznego podziału na dobro i zło – granice są zatarte. Derfel, Ceinwyn, Ginewra, Merlin, Sansum, Aelle – to bohaterowie, którzy zdecydowanie pozostaną w mojej pamięci na dłużej.

Zakończenie pozostaje otwarte i każdy może sobie do pewnego stopnia dopowiedzieć je w taki sposób, jaki mu najbardziej odpowiada. Chociaż raczej wolę zamknięte zakończenia, to w tym przypadku jestem skłonna zadowolić się rozwiązaniem przedstawionym przez autora. Pozostawienie akcji okrytej aurą tajemniczości (a nawet szczyptą magii) pasuje do klimatu powieści i ostatecznie daje bardzo ciekawy efekt.

"Trylogia Arturiańska" to cykl, który bez zastanowienia mogę polecić. Jestem bardzo zadowolona z tego, że udało mi się na niego trafić. Jest to niezwykle wciągająca powieść historyczna, która mimo próby oddania realizmu, zawiera także elementy magii i mistycyzmu. I chociaż osobiście postać samego Artura mnie nie przekonała, to jest wielu innych bohaterów, a do tego mnóstwo wydarzeń, dzięki którym seria jest bardzo ciekawą lekturą.