Czas Gierka. Epoka socjalistycznej dekadencji recenzja

Czasy młodości dla wielu czytelników to właśnie epoka Gierka. Sięgnęłam po tę pozycję z ciekawości. Nie było mnie jeszcze na świecie, kiedy żył i rządził Edward Gierek, więc dla mnie totalną abstrakcją było, kiedy w domu starszych przyjaciół mówiło się: "A za Gierka to było"... Kiedy dowiedziałam się o tej książce, natychmiast po nią sięgnęłam. I nie żałuję.
Wielkim plusem są wyraźne i duże zdjęcia, które pokazują opisywane wydarzenia. Podoba mi się papier, na którym wydrukowaną tę książkę, a także jej format. Nie jest za gruba - ponad 300 stron - jednak treściwa. Autor skupia się na temacie i zwięźle opisuje najważniejsze wydarzenia. Jest z wykształcenia historykiem, więc wchodzi w odpowiednią narrację historyczną, którą zwykły laik, interesujący się historią, rozumie i "łapie". Nie obawia się pisać o faktach kontrowersyjnych i trudnych. Polacy bowiem nie chcieli socjalizmu, ale skoro nie mieli wyjścia, to woleli stworzyć go na nowo, po polsku, a nie narzuconego siłą przez Sowietów.
W rozdziale pierwszym "Aktorzy pierwszoplanowi" otrzymujemy dobrze dobraną biografię Towarzysza Edwarda. Konkretne przykłady mowy-trawy, którą Gierek stosował do końca swych rządów, przerażają współczesnego odbiorcę. Jest to jednak niezwykle interesujące, ponieważ widzimy w tym ograniczoność Gierka oraz jego naiwność. Trudno było nie zauważyć rosnących cen, niskiej wydajności pracy, ale sukcesywnych podwyżek zarobków, czyli byle jak, byle gdzie, byle kasa się zgadzała...
Drugim bohaterem, któremu poświęca się tu sporo miejsca jest Piotr Jaroszewicz, który jako premier miał bliskie kontakty z Gierkiem. Szczególne miejsce zajmuje kwestia jego tragicznej śmierci wraz z żoną w willi w Aninie. Do dziś nie udało się ustalić sprawców tej zbrodni. Czyżby zatarg z towarzyszem mógł doprowadzić do takiej tragedii?
Rozdział drugi opowiada o aktorach drugoplanowych: Franciszek Sztygar, wiceminister spraw wewnętrznych, Edward Babiuch, sekretarz KC, Jan Szydlak, I sekretarz KC, Stanisław Kania, nadzorującego administracją państwową, Mieczysława Moczara, czy Wojciecha Jaruzelskiego.
Rozdział trzeci jest poświęcony aktorom prowincjonalnym, czyli takim towarzyszom, którzy działali lokalnie. Socjalizm miał w końcu zaspokajać potrzeby.
Czwarty rozdział to początki oporu wobec Gierka, a piąty opowiada o coraz większym zadłużeniu kraju i wszelkich inwestycjach, takich jak odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie. Szósty został metaforycznie zatytułowany "Wiatr od morza" i dotyczy aspiracji Polaków wobec władzy. Siódmy pokazuje, kto rzeczywiście trzymał władzę w Polsce. Ósmy wskazuje mocne strony epoki, rolę Prymasa Wyszyńskiego, Solidarności... Ostatni rozdział pokazuje, że Sowieci nie weszli do Polski, choć mogli, z milczącym przyzwoleniem USA...
Niewątpliwie jest to inne spojrzenia na działalność Gierka i jego ekipy. Dziękuję Wydawnictwu Bellona oraz serwisowi Nakanapie.pl za możliwość przeczytania tej fascynującej lektury.
Książka została otrzymana z serwisu Nakanapie.pl