Życzę mu śmierci recenzja

Po dwudziestu latach tragedia dalej trwa, choć zbliża się ku końcowi. Człowiek morderca w końcu ma zginąć za swoje zbrodnie...

Od samego początku jesteśmy wrzuceni do środka historii: dramatycznej, strasznej, nie mieszczącej się w głowie. Autor świetnie sobie poradził z dwiema fazami i przeskokami w czasie w tej historii. Mieliśmy wrażenie, że cofamy się w czasie, a nagle lądujemy w rzeczywistości. Frustracja, te wszystkie emocje, które ciężko opisać, a w dodatku ująć czytelnika i ukazać mu skalę choć w małym stopniu rzeczywistą. Stworzyć wariację, obraz całej tragedii, profile występujących bohaterów jest ciężko w szczególności w takim przykładzie, autor zgrabnie tutaj z tego wybrnął i ukazał nam realny obraz wydarzenia. Jak wiemy z końca książki autor posiłkował się kiedyś przeczytanym artykułem i coś go tknęło, aby zmienić perspektywę tej historii. Wyszło mu niezwykle dobrze. Wplecione wątki, niuanse trzymały w napięciu do samego końca. Miejscami zaskoczenie, czasami czysta rozpacz. Nie dało się oderwać i czekało się na kolejny zwrot akcji. W dodatku próba wtargnięcia do mózgu kobiety, która straciła dziecko w tak brutalny sposób potrafi namieszać w głowie, kiedy chcesz w jakiś sposób spróbować przekazać te emocje buzujące w niej, wściekłość, nienawiść, obrzydzenie. Można w pewnym momencie siąść i płakać. Nie powiem trochę przewidywalna ta historia, bo po pewnym czasie wiedziałam przynajmniej mniej więcej w jakim kierunku ona zmierza to i tak podróż jaką odbyłam wraz z matką tego dziecka był wart czytania na jednym wdechu do ostatniej strony.

Książka emocjonalna, budząca w człowieku czystą furię i wściekłość połączoną z rozpaczą. Jednak patrząc z boku na to jak został ukazany tutaj system prawny, kontekst całej rozprawy i śledztwa napawa delikatnym przerażeniem. Wiadomo nie zostało tutaj wszystko opisane ze szczegółami, a mój zmysł detyktywistyczny wręcz się tego domagał, błagał, aby tego było więcej to jednak był w jakimś stopniu zachowany realizm całej historii. Zdarzenie jak się okazuje spotykane, bolesne, a uświadcza nas w tym jak kruche jest ludzkie życie i jeden moment może przechylić szalę nie w tą stronę co trzeba. Warto!