Szóstka recenzja

SZÓSTKA to druga książka autorstwa Przemysława Kowalewskiego, który moje czytelnicze z serducho "kupił" swoim majowym debiutem zatytułowanym KOZIOŁ.

Ponownie znalazłem się w Szczecinie. Nie wiem czy tak będzie zawsze, zapytam o to Autora na grandzie, ale mam wrażenie, że to miasto w połączeniu z latami PRL-u mogą stać się znakiem rozpoznawczym pana Przemysława – ja nie mam nic przeciwko temu.

Kanwą fabuły tej książki staje się, tragiczny w skutkach, wypadek tramwaju nr 6, który miał miejsce w rzeczywistości. Oczywiście tutaj stał się pretekstem do fikcji literackiej, którą Autor pięknie tkał prowadząc mnie przez karty tej opowieści.

I jak to u mnie bywa, dałem się historii całkowicie pochłonąć (Panie Przemysławie, nawet żona zwróciła uwagę, że w domu nic mnie nie interesuje tylko ta książka – i co Pana na to?).
Dałem się wciągnąć w partię "szachów z diabłem, na granicy życia i śmierci".

Kolejny raz spotkałem się z bohaterkami i bohaterami, których znam już z debiutanckiej powieści KOZIOŁ. Zakumplowałem się z nimi i bardzo się cieszyłem, że znów razem możemy przymierzać ulice Szczecina łącząc porozrzucane puzzle w jedną całość. Im bliżej byliśmy rozwiązania zagadki kryminalnej tym coraz większe czarne chmury gromadziły się nad nami, atmosfera gęstniała i stawała się mroczniejsza.

W KOŹLE towarzyszył mi cały czas zapach fiołków. Tutaj nie opuszczał mnie intensywny smród przeszłości - zgniły, wdzierający się do wnętrza umysłu.

Emocje. Oj były. Podczas czytania SZÓSTKI przez moje ciało przetaczało się emocjonalne tsunami wywołane zarówno przez osobiste doświadczenia bohaterki bohaterów jak i przez samą historię. Były momenty kiedy czułem, jakby każda część mojego ciała "była przecinana tysiącem żyletek"; innym razem czułem, jak ściska mnie w płucach i brakuje tchu; w innych momentach nachodziły mnie myśli zwątpienie i czułem się słaby – wątpiłem czy dam radę przeczytać książkę do końca.

Po zakończeniu lektury setki myśli kłębiło mi się w głowie. I powracało to jedno pytanie - kim są ludzie, którzy na chwałę jakiegoś boga posuwają się do takich czynów?

Panie Przemysławie, dziękuję za kolejną wymagającą książkę; za to, że nie serwuje Pan lekkiej literatury, lecz wymaga ode mnie uważności i "zmusza" do refleksji.

Polecam! Czytaj!