Czas Niepogody recenzja

Miodem i wiśniami w czekoladzie! Tak świętuję dzisiaj zakończenie dobrej książki 🍾 To była chyba najlepsza książka tego roku? A z pewnością najlepszy polski tytuł na fantastycznej scenie.

O tym tytule jest głośno, a powinno być jeszcze głośniej. Jakieś bujdy na resorach krążą w Internecie, że to debiut, że przy okazji napisane, że co to będzie, a ja wam powiem, że pani Markowska urodziła się z piórem w ręce i tylko z wrodzonej dobroci, by nie zawstydzić zbyt szybko kolegów i koleżanek po fachu, czekała tak długo do debiutu. O! 😜

Co tutaj jest? 🌑 Lekkość pióra. Wyraziste postacie. Przemiana głównej bohaterki. Intrygi. Akcja. Humor. Romanse.

Czyta się szybko i jednym tchem. Czytelnik nie odrywa się od tej historii ani na chwilę, jakby skonstruowanie jej nie wymagało ani trochę wysiłku 📖

Wątek miłosny został wprowadzony tak subtelnie i wiarygodnie, że nie sposób się nie wzruszyć 💜 Ktoś już porównał Kadana do Rhysanda z „Dworów...” Maas, słusznie, te serie mogłyby stać obok siebie. Nie chodzi o to, że są identyczne, ale po prostu dobre. SERIE, bo wierzę, że autorka da się udobruchać i napisze szybciutko ciąg dalszy 😊

W fantastycznym świecie nie widziałam żadnych niedociągnięć, a fabuła jest wciągająca i pobudza wyobraźnię. Jak to się dalej potoczy? Dlaczego ona to zrobiła? Kilka razy otwierałam usta ze zdziwienia 😮

To była historia, którą mogę wspominać. Spacerować z psem i zastanawiać się, jak to jest znaleźć się w tym świecie i być jedną z Sióstr, wierną Panu Światła, albo potężną i cyniczną Tkaczką Nocy. Powieść wywołała we mnie dużo emocji, sprawiła, że jedne postacie uwielbiałam, innych miałam po dziurki w nosie. Pisarzom nie zawsze udaje się stworzyć tak pełnokrwistych bohaterów, charakterystycznych, którzy nie powielaliby jednego wzorca zachowań.