Słowa na pożegnanie. Dziewięć lekcji wyjątkowego życia recenzja

Strach ma ponoć negatywną moc, tylko na tyle, w jakim stopniu pozwolimy mu zawładnąć naszym ciałem, umysłem. Czy strach przed śmiercią jest więc czymś naturalnym, czymś, co nie wymaga od nas poświęcenia?

"Słowa na pożegnanie" zmusiły mnie niejednokrotnie do refleksji nad tym, w jaki sposób traktuję to co zostało mi dane, czy się spełniam, czy naprawdę robię to co chcę w życiu - refleksje nad życiem. Mam wrażenie, że Benjamin Ferencz w swoich słowach umieścił pewien zamiar, który może wydawać się na pozór zupełnie bezsensowny. Mam wrażenie, że Ferencz opowiadając nam swoją historię, chciał zmusić czytelników do pewnego rodzaju rachunku sumienia, jednak nie ze swoich grzechów. Główny bohater z pewnością chciał, aby każdy, kto pozna jego historię dzięki "Słowom na pożegnanie", przemyślał dokładnie, czym kieruje się w życiu, jaki ma cel, a przede wszystkim czy potrafi być człowiekiem.

Nie przedłużając, historia Benjamina Ferencza zdecydowanie chwyciła mnie za serce, jeśli oczywiście mogę ująć to w ten sposób ze względu na to, że życie naszego bohatera było niezmiernie ciężkie. Czy jednak "Słowa na pożegnanie" spełniły oczekiwania, jakie pokładałam w ten książce?

Przyznam się bez bicia, że "Słowa na pożegnanie" to jedna z pierwszych biografii, które przeczytałam. Jeśli dalej będę sięgać po tak świetne pozycje, zdecydowanie przekonam się do tego gatunku. Ciężko jest mi się również zachwycać czy też krytykować gatunek, którego dobrze nie znam.

W książce Ferencza zabrakło mi zdecydowanie więcej faktów z jego życia. Mam wrażenie, że wszystko zostało opisane dość skrótowo, myślałam, że uda mi się przeczytać coś więcej na temat procesów norymberskich, a niestety ta kwestia została wspomniana w dość okrojony sposób.

Przyznam szczerze, że śmiało zaprzyjaźniłabym się z Benjaminem. Mimo jego podeszłego wieku jest wiele tematów, na które śmiało mogłabym z nim porozmawiać, podyskutować. Mamy podobne zainteresowania związane z jego studiami. Dzięki własnemu kierunkowi, zdecydowanie łatwiej było mi zrozumieć bezpieczeństwo państwa, jakie pojmował nasz bohater. Odnoszę wrażenie, być może mylne, że osoby niemające styczności z tematem mogą uznać to za nudną, nic niewartą kwestię. Mnie natomiast bardzo spodobała się możliwość poznania jego zdania na ten temat.

Lubię również czytać przemyślenia innych. W tym przypadku można było odnieść wrażenie, że czytamy jednocześnie poradnik i biografię, co jest dość ciekawym połączeniem literackim. Bardzo chętnie zagłębię się bardziej w historię samego Benjamina, ponieważ sto sześćdziesiąt stron, które oferuje nam książka to zdecydowanie za mało dla kogoś, kogo zainteresowało życie głównego bohatera.