Dziewczyny z Hex Hall recenzja

Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się po tej książce niczego specjalnego. Kupiłam ją głównie dlatego, że w Empiku, w którym dokonywałam zakupu, nie było zbyt wiele książek z powodu przenosin do innego budynku. Przeczytałam ją i muszę przyznać, że jestem zachwycona. Nie wiem, czy to wina moich niskich oczekiwań w stosunku do "Dziewczyn z Hex Hall"; tak czy inaczej, powieść Rachel Hawkins bardzo przypadła mi do gustu.



Dużym plusem jest tu główna bohaterka, którą z miejsca polubiłam. Ma poczucie humoru, nie jest "sztuczna", co często się zdarza... Sophie Mercer to 16-letnia dziewczyna, którą zesłano za karę do Hex Hall, "poprawczaka dla potworów", czyli innymi słowami mówiąc: do szkoły z internatem. Mieszkają w niej przedziwne stworzenia: czarownice, czarnoksiężnicy, elfy i zmiennokształtni, a od niedawna także wampiry. Z jedyną uczennicą-wampirzycą, Jenną, Sophie dzieli pokój.



Sophie jakoś radzi sobie w nowej szkole. Zaprzyjaźnia się z współlokatorką, zakochuje się w Archerze, najprzystojniejszym chłopaku w Hex Hall, a nocami uczy się magii pod okiem Alice, swojej prababki. Są również minusy: Elodie, Chaston i Anna uwzięły się na nią, odkąd odmówiła uczestnictwa w sabacie, za karę musi sprzątać piwnicę przez cały semestr (z Archerem...), a kiedy w szkole dochodzi do prób zabójstwa, główną podejrzaną jest właśnie Jenna. Sophie wierzy jednak w niewinność przyjaciółki i rozpoczyna własne "śledztwo". A kiedy dowiaduje się prawdy o tym, kim jest, podejmuje bardzo poważną decyzję...



Muszę przyznać, że mniej więcej w połowie książki domyśliłam się, kto może zabijać uczniów. Z biegiem czytania zaczęłam przekonywać samą siebie, że to nieprawda, bo za bardzo polubiłam tego bohatera. Na próżno. Było jednak kilka innych zwrotów akcji, na ktore nie wpadłam. Poza tym nie wiem dlaczego, ale Oko przypominało mi Volturi ze "Zmierzchu";)



Książka skończyła się tak, jakby miała powstać kolejna część. Jeśli się ukaże, od razu ją kupię. Naprawdę miło spędziłam czas przy powieści Rachel Hawkins. A co do okładki, to trzeba przyznać, że wydawnictwo naprawdę się postarało, robiąc sesję z polskimi dziewczynami.



Naprawdę polecam wszystkim, którzy mają ochotę oderwać się od rzeczywistości i poczytać coś lekkiego oraz zabawnego:)