Niegodziwi święci recenzja

O tym jest ta książka, a właściwie o tej trójce, która chce zakończyć prawie stuletnią wojnę pomiędzy dwoma państwami. Kalazinią, która wierzy w bogów i magię, którą oni dają oraz Tranawią, która jest heretycka i korzysta z bardzo mrocznej magii krwi. Jest to konflikt, którego od dawna nikt nie może rozwiązać... ale w Kalazni żyje dziewczyna wybrana przez bogów, która w wyniku pewnych wydarzeń i przekonana przez obcych ludzi postanawia zabić króla wrogiego kraju i przywrócić w Tranawi wiarę w bogów. Nie będzie to łatwe zadanie... zwłaszczazwłaszcza że po drodze do tego celu czeka ją wiele nieprzyjemności i zdrad.

Na samym początku książki zostajemy w sumie wepchnięci w akcje. Niby z pozoru nic się nie dzieje. Głowna bohaterka rozmawia z kimś i nagle...bum. Skaczemy prosto na główkę i już nie możemy się oderwać. Tak autorka nas zaskakuje i dosyć szybko wprowadza w meandry fabuły, która jest CUDOWNA I EPICKA. Będę to pewnie jeszcze nie raz pisać, bo książka tak mi się podobała. Chociaż muszę przyznać, że ,,Niegodziwi święci'' wchodzą w pewien schemat książkowy (zwłaszcza z tym ratowaniem swojego kraju), ale autorka napisała to w taki sposób, że nie czujesz prawie tego. Płyniesz przez fabułę i nie możesz się oderwać. Zwłaszcza wtedy, kiedy już czujesz, że jesteś blisko końca i wiesz już kto, jakich zdrad się dopuścił (ostatni rozdział przed epilogiem to już w ogóle daje po badzie. Została z takim: WTF, ja chcę dalej!)

A klimat tej książki... no bajka. Nazwy języków, broni a nawet nazwisk są nietypowe, jak chociażby imię i nazwisko dziewczyny: Nadieżda Łaptiewa, albo nazwa stolicy: Grażyk.
Tak samo wątek romantyczny, który jest stopniowo wprowadzany. Jest genialny i bolesny, co pozwala nam się jeszcze bardziej wczuć w to, co się dzieje.

Jedyny problem to mam z Potworem. Dosyć szybko wiadomo, kto nim jest i super. Potem stopniowo wychodzą jego brudy i takie tam... ale gościu tak to wszystko rozegrał, że... nie wiem. Naprawdę nie wiem. Jest dobrze napisaną postacią, ale zabrakło mi tam czegoś. Coś nie pykło i nie wiem co i to mnie frustruje. Zwłaszcza w obecnej sytuacji. Mam nadzieję, że Emily Duncan wyjaśni wszystko w kolejnym tomie. I że Nadieżda utworzy jakiś sojusz z księciem, bo dzieje się grubo, dlatego jest to zdecydowanie książka inna niż te, które ostatnio czytałam. Ona po prostu rozpiernicza system i tyle w temacie. Daję jej 9/10 i czekam jak na szpilkach na kolejną część.