Więzień miłości recenzja

Historia przedstawiona w "Więźniu miłości" opowiada o Genevive, młodej kobiecie, która poświęciła życie aby resocjalizowac młodych przestępców. Wyciąga dzieci ze szkockiego więzienia, dzięki układowi jaki zawarła z tamtejszym naczelnikiem. Oferuje im opiekę, skromne ale czyste i ciepłe warunki mieszkaniowe, nauke i jedzenie. Dość szybko czytelnik orientuje się, że główna bohaterka jest po prostu miłosierna i dobra. Ma serce na dłoni. Bardzo przejmuje się niesprawiedliwymi jej zdaniem wyrokami sądu w stosunku do dzieci. 
Podczas kolejnej wizyty w więzieniu, kiedy chce zabrać stamtąd kolejnego chłopca poznaje lorda Redmond. Okazuje się, że markiz jest skazanym na śmierć niebezpiecznym mordercą. Coś jednak mówi Genevive że ten ledwo żywy i ciężko ranny mężczyzna nie jest złym przestępcą. 
Kiedy w środku nocy Redmond znajduje się przed domem Genevive dziewczyna postanawia mu pomóc.

Powieść nie jest zła i nieciekawa ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że czegoś tu brakuje. To druga przeczytana przeze mnie książka Karyn Monk i podoba mi się jej styl pisania i pomysły. Po raz kolejny nie mamy tu tła w postaci bali, przyjęć i spotkań towarzyskich a życie codzienne i trud wiezienia. Ciekawym posunięciem było umiejscowienie w powieści dzieci i ich ciężkiego życia na ulicy i w areszcie. Jakoś jednak chyba było ich zbyt dużo i prawdą jest, że nieco mało relacji Genevive - Haydon. Autorka nie przesadza z erotyzmem, co jest też plusem ale tu przegiela z melodramatyzmem i "zagladaniem w głąb duszy". Romantyzm jest ok ckliwosci mówię nie.