Pieśń o Achillesie recenzja

Ta książka przypomniała mi jak bardzo lubię motywy związane ze starożytnością, a szczególnie z mitami greckimi. Historia wojny trojańskiej zostaje opowiedziana tu na nowo, a przedstawiona jest z punktu widzenia Patroklosa - najlepszego przyjaciela Achillesa. Jest to opowieść nie tylko o wojnie i miłości, ale również o honorze, braterstwie, więzi, lojalności i życiu w zgodzie z samym sobą, swoimi zasadami.

Patroklos jest księciem, zostaje jednak wygnany ze swojego kraju za zbrodnię, którą popełnił. Znajduje on schronienie na dworze króla Ftyi - Peleusa, to właśnie tam poznaje Achillesa, który jest synem króla i bogini morskiej Tetydy, według przepowiedni ma zostać największym wojownikiem swego pokolenia. Patroklos nie może odnaleźć się na dworze, otoczony jest innymi chłopcami, których król również przyjął pod swój dach, wszyscy uganiają się za Achillesem, a jego traktują właściwie jak powietrze. Ojciec od zawsze nim pogardzał, był chudy, niezbyt urodziwy i nie nadawał się do walki, jest zupełnym przeciwieństwem Achillesa, który jest piękny, świetnie walczy, jest inteligentny i wszyscy go szanują. Niespodziewanie między Patroklosem i Achillesem nawiązuje się pewna nić sympatii, ich przyjaźń, z początku ostrożna, pięknie się rozwija i przeradza się w miłość. Nasi bohaterowie docierają oczywiście pod Troję, aby uratować Helenę, porwaną przez Parysa. Toczy się długa wojna, ale jej losy znamy oczywiście wszyscy z mitu, więc nie będę przynudzać.

Strasznie ciężko jest mi opisać co dokładnie podobało mi się w tej książce, ponieważ jestem nią tak bardzo oczarowana, że nie jestem nawet w stanie opisać uczuć, które mi towarzyszyły, na pewno będzie to jeden z moich ulubieńców 2022 roku. Bardzo podobało mi się budowanie relacji miedzy Achillesem, a Patroklosem, ich więź została przepięknie pokazana, bardzo naturalnie i bez pośpiechu mogliśmy przyglądać się ich rozkwitającej przyjaźni, a potem miłości. Kreacja bohaterów jest bezbłędna do tego stopnia, że kiedy skończyłam czytać tę książkę, miałam wręcz wrażenie, jakbym znała ich osobiście. Zakończenie jest przepiękne i według mnie genialne, ponieważ mimo iż wiemy, jak to się skończy, to i tak wycisnęło ze mnie morze łez. Wątek romantyczny jest subtelny, delikatny, ciepły i jakby ulotny, nie chcemy żeby się nam wymknął z objęć. Oprócz tego jest oczywiście cudowny klimat, który autorka tworzy m.in. doskonałymi opisami krajobrazów i przestrzeni oraz opis scen bitewnych, jest to jedna z niewielu książek, gdzie nie nudziło mi się czytanie opisów, ponieważ napisane są przepięknym językiem. Cóż wam mogę więcej powiedzieć, mogę tylko zachęcać, żebyście sięgnęli po tę książkę, bo na pewno się nie zawiedziecie.