Dziedzictwo Mroku recenzja

Grace Divine jest wychowywana w religijnej rodzinie. Doskonale wie, że tej nocy, kiedy w domu pojawił się jej zakrwawiony brat Jude, stało się coś strasznego i owianego tajemnicą. Niestety nikt nie chciał jej nic powiedzieć. Trzy lata później do miasta wraca Daniel – dawny przyjaciel Jude'a i Grace. Teraz jednak Grace dostała od swojego brata zakaz zbliżania się do Daniela. Ale jak to zrobić, kiedy Daniel tak bardzo przyciąga, a sama Grace jest zafascynowana jego zdolnościami plastycznymi i tymi oczami, które tak bardzo nie przypominały oczu sprzed trzech lat.

Na tę książkę czekałam bardzo długo. Zobaczyłam ją u koleżanki i można powiedzieć, że od razu się zakochałam. Okładka jest przepiękna! Kolory grają ze sobą, a ja nie mogę się na nią napatrzeć. Teraz fiolet i czerń będą kojarzyć mi się z ''Dziedzictwem mroku'', tak samo jak fioletowy lakier do paznokci. Nie wytrzymam jak nie powiem, że jest to najładniejsza okładka ze wszystkich jakie widziałam. Nie osądzam po okładkach, jednak w tym przypadku na pewno miała swój udział.

Ostatnimi czasy zrobiłam sobie przerwę od paranormal romance, wszystkich wilkołaków, wampirów, demonów, ale przyznam się, że brakowało mi tego. Chciałam zanurzyć się w innym świecie z tymi stworami. Nie miałam pojęcia kim w tej książce będzie Daniel. Oczywistym było, że nie będzie to zwyczajny chłopak, ale kto? Wampir? Upadły anioł? Wilkołak? Mogłam się jedynie domyślać i muszę przyznać, że to mi się podobało. Tym bardziej, że Daniel był chłopakiem rozsądnym, tajemniczym, chłopakiem, który niósł wielki ciężar, z którym nie mógł się pogodzić i nie chciał tak żyć. Z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa kim jest bohater, co się dzieje z Judem, jak Grace uratuje dusze swojego ukochanego. Książka wciągała mnie z każdą kartką coraz bardziej w ten świat. Czasem czułam się jak obserwator, czasem jak główna bohaterka. Niektórzy musieli odrywać mnie 'siłą' od tej lektury, bo nie chciałam wracać do normalnego świata;)

Pisana jest lekkim językiem, przemawiającym do czytelnika. Czyta się ją lekko,przyjemnie i bardzo szybko. Czasem nawet żałowałam, że tak szybko ją skończyłam. Typowy paranormal romance z dawką namiętności, emocji i niebezpieczeństwa. Pani Bree Despain odwaliła kawał dobrej roboty i muszę przyznać, że mam wielką nadzieję, iż powstaną jeszcze jakieś inne książki tej autorki. Może jakaś inna seria?;) Tymczasem zabieram się za drugą część ''Łaskę utraconą'' i mam wielką nadzieję, że będzie tak samo ekscytująca i wciągająca jak ''Dziedzictwo mroku''.