Dziedzictwo Mroku recenzja

Z wielkim podekscytowaniem sięgnęłam po "Dziedzictwo mroku", dzięki urzekającej okładce i zachęcającemu opisowi. I nie rozczarowałam się. W każdym razie nie aż tak bardzo.

Główną bohaterką jest nastolatka Grave Divine, tak, "łaska" i "boża", a to dlatego, że jest ona córką pastora. Dziewczyna ma urocze młodsze rodzeństwo: Charity i Jamesa oraz idealnego, starszego brata Jude'a. Swoją drogą, nienawidzę takiego idealizowania postaci. Książka rozpoczyna się powrotem do miasta Daniela, po trzyletniej nieobecności, dawnego przybranego brata i przyjaciela Jude'a oraz Grace. Oczywiście od początku zaczynają się problemy. Główną bohaterkę ciągnie do Daniela, podczas gdy jej brat robi wszystko, żeby się zniechęciła. Mamy też mało wyrazistą najlepszą przyjaciółkę Grace - April, która pełniła raczej funkcję reprezentacyjną, była, aby "być", bo w końcu musi być najlepsza przyjaciółka, prawda?

Jakże ja pokochałam Daniela! Jest takim zimnym, aroganckim draniem, niestety, tylko na początku. I chyba to mnie trochę rozczarowało. Liczyłam na więcej podchodów, a tutaj w zasadzie stosunkowo szybko rozwinęło się uczucie, mogę to wybaczyć, ponieważ Grace i Daniel znają się od dzieciństwa.

Pochłonęłam tę książkę bardzo szybko. Zakończenie sugeruje brak kontynuacji, a takową mamy. Wygląda to tak, jakby autorka chciała poprzestać na jednej książce, ale zmieniła zdanie. Nie przypadło mi to do gustu. Niby mamy na końcu nutkę tajemniczości, ale to dla mnie stanowczo za mało. Mimo to sięgnę po kolejną część, bo czytało mi się ją bardzo przyjemnie i szybko.