Dziedzictwo recenzja

Kończąc ,,Wybranych”, pierwszą część sagi C.J. Daugherty pełna byłam niedosytu i czekałam na więcej. Zeszło mi na tym kilka dobrych miesięcy, dlatego też, gdy ukazała się informacja o premierze ,,Dziedzictwa” wiedziałam, że ta książka się przede mną nie uchroni. Czy była równie dobra, jak początki?

Pogoń za Allie Sheridane wciąż trwała. Ludzie Nathaniela czyhali na nią nawet w okolicach rodzinnego domu. Na szczęście dziewczynie udało się zbiec. Następnie trafiła do domu koleżanki, skąd zostały przetransportowane do Cimmerii, gdzie po pożarze wszystkie sale i budynki wymagały renowacji. Uczniowie poświęcili na to dużo pracy, ale na rozpoczęcie roku wszystko było mniej więcej gotowe. Szkoła wzmogła ochronę, by w jak najmniejszym stopniu uczniowie byli zagrożeni. W tym celu zostało także poszerzone grono Nocnej Szkoły, do której dołączył jeden z uczniów. Kto to był? Tą grupę czekało także nie lada zadanie, na terenie Szkoły znajdował się wysłaniec Nathaniela, czy udało się go pojmać i zapobiec tragedii?

Muszę przyznać, że na początku nie bardzo mogłam się zagłębić w tą powieść. Z każdą stroną było jednak coraz lepiej. Autorka doskonale stopniowała napięcie, a także ujawniała nowe fakty dotyczące życia Ally, jak i szkoły, czy Nathaniela, który wciąż knuł i zbierał swoich zwolenników. Ilu ludzi będzie musiało zginąć, aby wreszcie zaprzestał?

Oczywiście nie zabrakło wątku panny Sheridane, Cartera Westa oraz Sylvaina Cassela. Trochę było mi żal dziewczyny, ale częściej mnie denerwowała. Dawała szansę jednemu, za chwilę umawiała się potajemnie z drugim. Niechęć chłopców do siebie także nie napawała optymizmem. Kto w końcu został wybrankiem nastolatki? A może jeszcze ktoś inny, niż wspomniani wcześniej bohaterowie?

Czytając pierwszy tom ,,Wybranych” nie miałam do czynienia z serią o Gwen Frost Jennifer Estep. Niestety, ale czytając ,,Dziedzictwo” nie byłam w pełni usatysfakcjonowana, ponieważ podobną historię poznałam już gdzieś indziej kilka miesięcy wcześniej. Nie będę się czepiała, motyw szkoły i osoby, która chce przejąć władzę nad szkołą/światem jest coraz bardziej popularny, więc C.J. Daugherty nie była wyjątkiem, że także wykorzystała ten trend w swojej powieści.

Podsumowując, książka mi się podobała i wszystkim, którzy nie czytali innych z tego typu także przypadnie do gustu. Najbardziej zaintrygowały mnie ostatnie strony, więc jestem tym bardziej jestem ciekawa dalszych losów uczniów Cimmeri oraz pani dyrektor, która będzie się starała zapobiec wojnie, która już się zaczęła.

,,Dziedzictwo” będzie doskonałą pozycją dla nastolatek i miłośniczek paranormal romanse oraz magicznych szkół, gdzie przebywają wybrani. Ja miło spędziłam z nią czas. Jestem pewna, że i tak będzie w Waszym przypadku.

Moja ocena : 8/10