Dyrektorka generalna recenzja

Pamiętacie "Modę na sukces"? Nie przepadałam za tym serialem, ale gdyby został stworzony na podstawie najnowszej książki K.N. Haner, to okazałby się hitem! Przynajmniej moim skromnym zdaniem…

Zanim jednak przejdę do recenzji "Dyrektorki generalnej " to chciałam tylko wspomnieć, że mnie to chyba styki w głowie się przypaliły. Kto czytał mojego poprzedniego posta. Może się domyślać, o co chodzi… Znowu kibicowałam nie tej postaci, co trzeba. Naprawdę nie wiem, co się ze mną dzieje… ale ostatecznie wszystko wróciło na swoje miejsce.

Harry po przeżyciu burzliwego romansu z Oliwią znika bez śladu. Zostawia kobietę samą z życiową rewelacją, która jej i życie Harrego raz na zawsze wywróciła do góry nogami. Na domiar złego jej biologiczny ojciec i nie złapany do tej pory przez policję ex Oliwi nie pozwalają o sobie zapomnieć. Kobieta chwilowe wytchnienie znajduje w ramionach przyjaciela Igora. Chociaż każde z nich stara nie przekroczyć niewidzialnej granicy, coraz bardziej przypomina to stąpanie po kruchym lodzie.

Awans na dyrektorkę generalną i praca powoli pomaga Olivii przywrócić życie na właściwy tor. Wszystko jednak trwa do czasu, kiedy po wielu miesiącach wraca Harry.

Znowu losy bohaterów stają pod znakiem zapytania…

Ostatnie strony pierwszego tomu "Dyrektora generalnego" zrobiły z mojego mózgu emocjonalny koktajl. Żaden czytelnik nie był przygotowany na taki wstrząs, jaki zaserwowała nam K.N. Haner.
Czekanie na kolejny tom, to była dla mnie istna tortura, ale w duchu liczyłam, że wszystko się ułoży między bohaterami.

Oczywiście nie obyło się bez nowych rewelacji i sytuacji, które przyspieszyły pracę mojego serca. Przez co nie mogłam, a wręcz nie chciałam oderwać się od książki.

Relacje naszych bohaterów, również się zmieniły i zaczęły chwiać na granicy przyjaźń-kochankowie. Nawet więź łącząca Igora, Oliwię i Harrego zostaje wystawiona na ciężką próbę. Ponieważ mężczyźni zaczęli żywić podobne uczucie do tej samej kobiety. Oliwia stanęła przed bardzo trudną decyzją, jakby nie patrzeć. Do samego końca czytelnik… nie jest tak w stu procentach pewny z kim będzie. Dopiero pewna sytuacja przechyliła szalę i ostatecznie pomaga bohaterce podjąć decyzję.

Bardzo miło spędziłam czas z "Dyrektorem generalnym" i "Dyrektorką generalną" jestem usatysfakcjonowana zakończeniem. Jednak gdzieś z tyłu głowy tli się nadzieja, że jeszcze o nich usłyszymy. Może z perspektywy bohaterów pobocznych.

Współpraca Wydawnictwo Ale!