Ryzykowny pocałunek recenzja

Julia Popiel to świeżynka na rynku literackim, która swoim debiutem bardzo mnie zaskoczyła, bowiem mamy tu naprawdę dobrze zapowiadającą się historię, która została zakończona w dość nietypowy sposób. Czy ktoś naraz pomyślał, że całość jest za długa, otwarł na przypadkowej stronie i postanowił w tym momencie ją zakończyć? - nie wiem, ale ja właśnie tak to odczułam. Czy był to dobry zabieg? Moim zdaniem niekoniecznie, dlatego że napewno znajdą się osoby, które odpuszczą sobie czytanie drugiej części dylogii Niedostępnego prawnika. Ale od początku…

Ava to kobieta, której poprzedni związek nie zakończył się dość dobrze, przez co mężczyźni to raczej ostatnie co pojawia się w jej głowie. Jedna impreza i jeden zakład zmienił jej cały świat. To miał być tylko jeden pocałunek, a na drugi dzień miało to wszystko odejść w zapomnienie… Gdy kobieta idzie na spotkanie ze swoim nowym prawnikiem, okazuje się, że jest nim pocałowany przez nią na imprezie mężczyzna… Czy to jednorazowe wydarzenie będzie miało wpływ na ich współpracę? A może uda im się zachować relacje czysto zawodowe?

Na samym wstępie muszę powiedzieć, że jestem oczarowana stylem pisania autorki. W życiu nie powiedziałabym, że to debiut, a takowym on jest. Co więcej, relacja między głównymi bohaterami rodzi się bardzo powoli, przez co momentami emocje sięgają zenitu, a poziom oczekiwania na …. sami wiecie na co ;) .. z każdą kolejną stroną wzrasta do niebezpiecznego poziomu ;) uwielbiam czuć narastające napięcie podczas czytania i tak właśnie działo się przy tej książce. Jednakże nie obyło się bez fragmentów, które trochę mnie irytowały - za dużo „analizy myśleniowej” głównych bohaterów. To się jakoś fachowo nazywa, ale wybaczcie, nie przypomnę sobie teraz jak. Było tego po prostu za dużo i przez to cała historia może wydawać się trochę „rozwleczona”. Po części liczyłam też na trochę więcej ciekawych zwrotów akcji, momentów które wprowadziły by mnie w stan zaskoczenia, niedowierzania, ale niestety w tej części nic takiego nie znalazłam. Wprowadzenie dodatkowego wątku dotyczącego obrony pewnego więźnia mocno mnie zaintrygowało, jednakże potraktowany on jest bardzo pobieżnie - mam nadzieje, że autorka rozwinie go bardziej z kolejnej części. Pomimo wszystko, mam przeczucie, że Julia Popiel najlepsze zostawiła na koniec, dlatego też liczę na to, że finał tej dylogii mocno mnie zaskoczy i pozostanie w pamięci na dłużej.