Dwa światła recenzja

💙 RECENZJA 💙
Maria Paszyńska: Dwa światła

Wydawnictwo: Pascal

Książki Marii Paszyńskiej już od dawna za mną chodzą a ma ona niebywały talent do wyszukiwania atrakcyjnych i niebanalnych tematów inspirowanych faktami.

Edward i Wanda Sokołowscy to niezwykle zgodne i udane małżeństwo. On jest profesorem nauczającym muzyki. Mają trzy córki, które są twardo stąpającymi po ziemi młodymi kobietami, cóż wydały się w matkę. Edward w skrytości ducha marzy o synu, który tak jak on kochałby muzykę klasyczną lecz już na to za późno.
Tylko jedna z jego uczennic nadzwyczaj dobrze rokowała to Felicja Sendler, Żydówka mieszkająca w sąsiedztwie. Niestety za namową matki podjęła się nauki w szkole kosmetycznej, by potem przejąć rodzinny biznes.
Na studiach w Paryżu Felicja wdaje się w płomienny romans, którego skutkiem jest ciąża.
W roku '35 Edward ma 60 lat, z Austrii i Niemiec płyną niepokojące wieści, wtedy też rodzi się nadzwyczajny chłopiec, któremu dano na imię Robert.
W 1942 roku rodzina Sendlerów mieszka już w getcie, odtąd będziemy obserwować toczące się wydarzenia oczyma nazbyt szybko dojrzałego siedmioletniego Roberta. Nie pamięta on innego życia niż to w murach. Jest też świadkiem śmierci swego jedynego, najlepszego przyjaciela.

"Są tu też i tacy, którzy w ogóle nie wiedzieli, że są Żydami, dopóki Niemcy ich o tym nie poinformowali."

Już dawno żadna powieść nie porwała mnie, aż tak.
Autorka maluje słowem niezwykle poruszające obrazy.
To niebywały talent, w sposób subtelny i wzruszający opisywać tak niewyobrażalne zło. Wystarczy tylko przelotna myśl, że to inspirowane faktami wydarzenia a przechodzą mnie ciarki a gardło ściskają emocje.
Na dodatek absolutnie wspaniale wykreowani bohaterowie, dopełniają całości.
Język, z którym obcowanie jest samą przyjemnością, niesamowita historia i wspaniali bohaterowie. Te trzy czynniki powodują, że trzymam w swych rękach powieść, której długo nie zapomnę.
Jakże się cieszę, że to dopiero początek znajomości, a przede mną jeszcze wiele wzruszeń.