Wdowa recenzja

Była taka szczęśliwa, że wybrał ją na żonę. Ona niczym się nie wyróżniała, zwyczajna, prosta dziewczyna. To on był tym bystrym i przystojnym mężczyzną, który mógł wybrać każdą kobietę na swoją żonę. Po latach ich małżeństwo zaczęło się sypać. Liczne problemy, którym nie potrafili razem sprostać. Kiedy ginie 2-letnia Bella, cały kraj zaczyna żyć historią uprowadzonego dziecka. Jean nie ma pojęcia, jak mocno będzie sama zaangażowana w tę sprawę.

Głupia, głupia, głupia kobieta! Jak można być taką idiotką jak Jean?! Nie potrafiłam wykrzesać ani krztyny współczucia dla tytułowej wdowy i jej zboczonego mężulka. Na słowo "choroba" trzeba sobie zasłużyć, a ten zbok wiedział, co robi! Popaprane małżeństwo!

Matki dziewczynki też wcale nie było mi szkoda. Głupie babsko, które nie potrafi się przyhamować. Tak naprawdę to niedojrzała mamuśka, która nie potrafiła wyciągnąć lekcji ze swoich życiowych pomyłek. Żal mi Belli, że miała taką rodzicielkę.

Jak widzicie, ta książka jest pełna emocji. Nie mogłam usiedzieć ani odrobiny spokojnie, kiedy czytałam o tych świństwach. "Wdowa" nie jest porywającym, zaskakującym thrillerem, a mimo to, chciałam doczytać historię o manipulacji, toksycznym związku i pedofilii.