Krzyż Pański recenzja

Cała historia zaczyna się od znalezienia dwóch starych kufrów w piwnicy brytyjskiego Archiwum Narodowego. George, pracownik owego Archiwum w najbliższym czasie ma odejść na emeryturę, jednak ostatnim jego zadaniem będzie inwentaryzacja dokumentów pochodzących z pierwszych lat po drugiej wojnie światowej. Nieoczekiwanie znajduje dwa stare kufry, które były własnością polki, hrabiny Elżbiety Radeckiej-Mikuliczowej. Prawdopodobnie zostały one ściągnięte z Polski przez Billa Bentincka, który w latach 1945-1947 był ambasadorem Jej Królewskiej Mości w Polsce. Dlaczego rodowe dokumenty i księgi polki znalazły się w Anglii? Gdzie znajduje się trzecia skrzynia, o której jest wzmianka w testamencie? Tego będą chciały się dowiedzieć Anna Fleming oraz Karen, jej wnuczka, spadkobierczynie po hrabinie, a pomagać i będzie grupa przyjaciół, która zajmuje się poszukiwaniem skarbów, na czele z wujem Karen, Igorem.

Na wstępie napiszę, że nie spodziewałam się tego, że tę książkę będzie się tak dobrze czytało! Historia przodków Karen sięgała daleko wstecz, a jej babcia okazała się niesamowitą skarbnicą wiedzy o przodkach. Dodatkowo dochodzi tutaj poszukiwanie trzeciego kufra, które ciągnie się przez pół Europy, a bohaterów biorących udział w tym przedsięwzięciu nie brakuje, co może z początku powodować lekkie pogubienie. Książka ta jest napisana w taki sposób, że wszystko po chwili staje się jasne, i po początkowym pogrubieniu nie ma śladu. Research, jaki musiał zrobić autor jest zapewne ogromny, aby historyczne zawiłości nie tylko naszego kraju powplatać w to, co chodziło mu po głowie. Stworzył niesamowity ciąg wydarzeń, który krok po kroku rozwijal się przed nami tworząc jakby nie patrzeć całkiem pokaźną lekturę. Czytało się ją dobrze, tak jak na początku wspomniałam zaskakująco, ponieważ pomyślałam, że będzie tu dużo treści i mało akcji, wręcz uznałam, że może wiać nudą, a okazało się, że treści owszem było dużo, ale akcja wcale nie pozostawała w tyle! Było jej tyle, że momentami ciężko było złapać oddech, bowiem nie zabrakło tu pościgów, tajemniczych zbirów, a nawet porwania. Znalazła tu również miejsce odrobina humoru, który był na tyle delikatny, że nie zaburzał klimatu, a nadawał jedynie autentyczności całej historii zawartej w książce, dzięki czemu bohaterowie byli jak żywi.

Ja na pewno tę książkę polecam, i będę musiała zapoznać się z innymi książkami napisanymi przez pana Leszka.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl