Moja przyjaciółka opętana recenzja

Abby pochodząca z biedniejszej rodziny, zawsze miała ambicje, aby być najlepszą i pomimu braku stateczności materialnej starała się utrzymywać wysoki poziom w swoim kształceniu. Lubiana przez resztę klasy nie może jednak konkurować z zamożną dziewczynką. Kiedy Abbigail przygotowywuje i dopracowuje w pełnej okazałości swoje przyjęcie urodzinowe na lodowisku, na które zaproszenia wręczyła dużo wcześniej rówieśnikom, pozostała sama na własnym przyjęciu. Cała reszta klasy wybrała lepsze atrakcje u drugiej koleżanki. Smutna, czuje się przez wszystkich opuszczona i w zupełności zraniona. Po upływie czasu pojawia się pierwszy gość, niespodziwana i mniej lubiana Gretchen. Solenizantka ucieka i chce ostać sama w swoim katastrofalnym dniu, jednak rówieśniczka podąża jej śladem..

Lata mijają, a przypadkowa znajomość między Abby i Gretchen zamieniła się z najsilniejszą przyjaźń między dziewczynkami. Jako nastolatki zaczynają być coraz bardziej ciekawe otaczającego świata, a wręcz tych zakazanych rzeczy. Pewnego dnia wraz z koleżankami z klasy postanawiają się zabawić, jednak sytuacja wymyka się spod kontroli i Gretchen ginie w ciemnościach lasu. Kiedy ją w końcu odnajdują, nastolatka jest nie do poznania.. Jeszcze nie wiedzą, że najgorsze dopiero przed nimi..

O przyjaźni i nie tylko. Przyjaźń z obcą osobą, która jest Twoją zaginioną drugą połówką. Czasy szkolne, gdzie powiernica twoich tajemnic jest kimś na wagę złota. Jednak nigdy nie wiesz kiedy na twojej drodze spotkasz osobę w zupełności oddaną i całkowicie pasującą do twojej osobowości.

Totalnie przyciągająca i hipnotyzująca okładka, wołała o przeczytanie. Jednak przyznam szczerze, mam niedosyt. Początek historii, jak i cała stworzona fabuła nie pozwalała się oderwać od lektury. Z każdą kolejną stroną czytelnik jest coraz ciekawszy, co zafundował nam autor, jak rozwinął własny pomysł i co miał w głowie. I w ten sposób dochodzimy do końca, który wydaje się zbyt szybko skończony. Fakt, odczuć grozy, głębszego strachu czytelnik nie doświadcza, ale to co tym razem tworzył Hendrix sprawia, że książka czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Na duży plus jest tutaj poruszony wątek psychologiczny, w którym samotność młodego człowieka jest wystawiana na wiele prób i niedocenienia.

Fantazja i elementy paranoidalne mogły być zdecydowanie mocniej rozwinięte, niestety w drugiej części książki, zostałam wytrącona z tej osobliwej energii, a mogło być tak pięknie. Gdyby nie to, myślę że książka wypadłaby dużo mroczniej.