Dracula recenzja

Bram Stoker "Dracula".

Jonathan Harker rusza na spotkanie z hrabią Draculą w jego zamku w Transylwanii. Ma za zadanie służyć mu pomocą, radą oraz własną wiedzą, gdyż hrabia dokonuje zakupu posiadłości w samym Londynie. Dla Jonathana pobyt w zamku staje się udręką i więzieniem. Toteż z upływem kolejnych dziwnych dni, a właściwie nocy, Jonathan zaczyna wątpić we własną poczytalność, ponieważ wydaje mu się, że ma do czynienia nie z człowiekiem, a potworem we własnej osobie.

To tylko wstęp do całej historii. Bowiem opiera się ona nie tylko na Wampirze, ale także na grupie ludzi, którzy w obliczu tragedii, składają przyrzeczenie, iż co by się nie działo, muszą raz na zawsze zakończyć panowanie Hrabii.

Poznajemy dokładnie małżeństwo Harkerów, profesora Van Helsinga, doktora Sewarda, Arthura Godalminga (który był zaręczyny z nieszczęsną Lucy - jej historia także dokładnie jest opisana) a także Morrisa. Każda z tych postaci ma jasny cel, charakter, a także tragedię związaną z całą tą sprawą.

Sama historia Draculii jest chyba większości dobrze znana. Jako, że film to klasyka, nie mogłam w końcu nie przeczytać książki. Tym bardziej, że zbierałam się do niej od dłuższego czasu. Wiedziałam, iż muszę być dobrze przygotowana, bo wbrew pozorom nie jest to łatwa lektura.

Styl prawie, że arystokracki. Wyniosły. Podobny do "Wywiad z Wampirem". Czytało się przyjemnie, choć wcale nie tak prosto i szybko. Wspaniałe opisy krajobrazu samej Transylwanii, ale także Londynu. Każdy szczegół drobiazgowo opisany. Wielki plus za to. Opis zamku Draculi tak odzwierciedlony, iż miałam poczucie, jakbym w nim przebywała. Coś niebywałego, wyjątkowego. Każdy szmer, każdy trzask. Wszystko to poprzez wyobraźnię widziałam, słyszałam i czułam. Nawet wycie wilków. Pomimo braku lekkiego czytania, historia wciągnęła mnie bez reszty. Każda strona skrywała w sobie tajemnicę. A ja tę tajemnicę bardzo chciałam jak najszybciej poznać. 

Polubiłam każdego bohatera. Wszyscy mieli tak wyraziste charaktery. Czułam ich żal, smutek, złość, rozczarowanie. Czułam ich wolę walki o najbliższe osoby. To także duży plus. Lubię wyraziste postacie. A tu znalazłam wszystko, co powinno się znaleźć w dobrej książce.

Dracula budził mój podziw i strach. Oczywiście to czarny charakter, więc nie było mowy o jakiejś sympatii. Jednak pięknie pokazana symbolika jego postaci sprawiła, iż ogółem powodował też mega ciekawość. 

Fajnie było poczytać o wierzeniach, legendach i złych urokach. Wszystko się idealnie skomponowało i sprawiło, że książka to prawdziwa gratka literatury. 

Do tego moje ukochane wydawnictwo Vesper. W książce znajdziemy sporo rysunków, co także dodaje uroku i może spowodować, że dostaniemy gęsiej skórki. 

Osobiście polecam. Książka trafia na listę moich ulubionych. Klasyka. Sama w sobie. Nic dodać i nic ująć.