Solo recenzja

"Solo" jest swoistego rodzaju dziennikiem składającym się z zapisków dojrzałej kobiety, która po śmierci męża pozostaje od wielu lat sama utrzymując stałe kontakty z dwojgiem swoich dorosłych już dzieci. Bohaterka książki prowadzi zajęcia terapeutyczne z kobietami, z którymi się zżywa stąd jej problemy wynikające z doświadczanej samotności splatają się z ich problemami.
Sonia Raduńska a właśc. Jolanta Włoch – polska psycholog, pisarka i felietonistka - oswaja w "Solo" czytelniczkę, czy też czytelnika z problemem samotności a także śmierci. Jej książka ma wiele walorów. Podnosi na duchu, ukazuje sens życia i mówi pozytywnie o starzeniu się oraz o nieuchronności śmierci a poza tym jest kopalnią wiedzy o książkach czy też filmach wartych uwagi. Zapiski codzienności i przemyślenia bohaterki znakomicie przeplatane są tu cytatami dotyczącymi istoty życia, małżeństwa, rodziny, ale nie tylko. To wszystko sprawia, że "Solo" może być, jak stało się dla mnie, doskonałym źródłem inspiracji dla czytających go. I chociaż jest to lektura skierowana może bardziej dla osób w średnim wieku to jednak polecałabym ją wszystkim. Mnie książka bardzo wciągnęła, bo wiele poglądów autorki podzielam, więc czytałam "Solo" z ogromnym zainteresowaniem i emocjami, i mogę śmiało rzec, że to książka, do której będę wracać, by podładowywać baterie dobrego samopoczucia......chociaż w wymiarze religijnym osobiście nie widzę sensu łączenia modlitwy, jak wnioskuję po powoływaniu się na teksty chrześcijańskich autorytetów, chrześcijańskiej z buddyjskimi medytacjami i odbieram to jako ewidentne pomieszanie z poplątaniem.
Czytanie "Solo" jednak okazało się być doskonałym wyborem na ten czas, czas gdy coś pozostawia się za sobą i coś się zamierza.

Sonia z "Solo" notuje :

" Dziś oparłam się pokusie "odlecenia od siebie" do kolejnych sklepów z ciuchami i książkami.
Przypuszczam, że nie zdążę przeczytać tych lektur, które już mam na półkach. Nie mam takiego prawa, że nie umrę, dopóki nie przeczytam tego co mam. Jestem coraz starszą kobietą. Trzeba zacząć sprzątać po sobie. Odciążać tę bagażówkę. Redukować".

Ja już od dawna nie odwiedzam sklepów z ciuchami zadowalając się tu wymaganym minimum, ale jeżeli chodzi o książki to od czasu, gdy zaczęłam prowadzić blog czytelniczy moja biblioteka znacznie się powiększyła i najwyższy czas, by przestać ją powiększać tylko ją wyczytywać. I to było moje założenie na 2016 rok.....niestety w kolejnych latach się okazało, że dusza kolekcjonerki wzięła górę.