Nauczmy się wierzyć recenzja

11 lutego 2013 świat zamarł w bezruchu. Benedykt XVI ogłosił, że z dniem 28 lutego 2013 r. rezygnuje z funkcji papieża. Na co dzień wierzący i niewierzący interesują się kościołem w sposób umiarkowany. Od czasu do czasu robi się większy szum medialny związany z rożnego rodzaju skandalami, bo przecież najłatwiej mówi się o tych złych rzeczach, a nie dobrych. Decyzja Ojca Świętego była niespodziewana, spowodowała spore zamieszanie i zaowocowała różnorodnymi domysłami. Obecnie u sterów Kościoła stanął papież Franciszek, który już od pierwszej chwili zjednał sobie sympatię i przychylność wiernych. Od razu nasunęły mi się słowa Aleksandra Fredy: „Niech się dzieje wola Nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba.”
Opublikowana przez wydawnictwo Esprit pozycja „Nauczmy się wierzyć” autorstwa Benedykta XVI miała się ukazać jako wybór najważniejszych tekstów i wypowiedzi papieża z okazji trwającego Roku Wiary. Decyzja Ojca Świętego sprawiła, że niewielka książeczka, którą trzymam w rękach zyskała nowe znaczenie. Zbór rozważań o wierze stał się doskonałym podsumowaniem całego pontyfikatu Benedykta XVI. Papież podejmuje temat trzech najważniejszych cnót - wiary, nadziei i miłości. Kieruje swoje słowa w szczególności do ludzi młodych, którym tak trudno odnaleźć się we współczesnym świecie, którzy spychają wiarę w Boga na plan ostatni, którym wydaje się, że tylko sukces i wysoka pozycja społeczna mogą dać szczęście. Zestawia ze sobą wiarę i naukę. Podkreśla, że ewolucja nie przekreśla istnienia Stwórcy, a ufność w Boga nie neguje logicznego spojrzenia na świat. Podkreśla, że w każdym człowieku tkwi naturalna potrzeba prawdy i my tej prawdy podświadomie szukamy. Benedykt XVI porusza problem niepewności i niepokoju o przyszłość, obojętności, wewnętrznej pustki i samotności. Bo wszelkie choroby duszy współczesnego człowieka może uleczyć tylko Bóg. O wszystkim tym i wielu innych sprawach Ojciec Święty mówi w sposób prosty i oczywisty. Dlatego też nawet laicy nie będą mieli problemów z właściwym odczytaniem przesłania płynącego ze słów papieża.
Przyznam szczerze, że nigdy nie słuchałam Benedykta XVI uważnie. Śmierć Jana Pawła II bolała mnie za bardzo, abym mogła oddać serce jego następcy. Był, bo ktoś musiał. Dopiero z czasem, zdecydowanie za późno, doceniłam jego nauczanie i ogromną mądrość. Dla mnie jego pontyfikat był cichy. A w tej ciszy był jakiś upór i pewność, że Bóg po prostu jest. Bez żadnego ale. Przy nim można było mieć pewność, że żadna z fundamentalnych zasad Kościoła nie runie. Dzisiaj, gdy sama dałam się oczarować papieżowi Franciszkowi, mogę mieć tylko nadzieję, że Benedykt XVI zostanie zapamiętany przez pokolenia jako człowiek niezwykle mądry, który potrafił mówić o Bogu w sposób zrozumiały i nieskomplikowany, a nie jako ten, który zrezygnował z godności biskupa Rzymu.
Warto poświęcić chwilkę, aby na kartach zaledwie stu stron spotkać się z jednym z największych myślicieli i filozofów naszych czasów. Kto wie, może ta książeczka odmieni właśnie Twoje życie? Polecam!