Ukryte w ciszy recenzja

Niespełna siedemnastoletnia Felicja to nastolatka jakich wiele. Jest lubiana, sympatyczna, dobrze się uczy, ubrania ma markowe a nie rzadko oryginalne. Czegóż chcieć więcej? Niestety pod fasadą beztroski Felicja ukrywa pewien sekret. Sekret, który ciąży jej jak kamień u szyi. Sekret, który jeśli się wyda zmieni życie jej i jej młodszej siostry.
Nikodem, to wybuchowy i zbuntowany syn dyrektora szkoły, do której chodzi Felicja. Niko nie ma zamiaru podporządkowywać się zasadom. Życie w mroku i poczuciu winy sprawia, że i on coś ukrywa.

Dwa odrębne światy, dwa tak różne światy a jednak tak podobne. Różni ich wszystko ale coś ich jednak łączy. Łączy to co ukryte w ciszy... sztuczny uśmiech, pozorna beztroska, milion złych myśli, niepewna przyszłość...

Gnana ciekawością i zarazem lękiem co będzie dalej bardzo szybko przeczytałam książkę. Ktoś by powiedział, nastolatkowie, co oni tam wiedzą o życiu, jakie mogą być ich problemy. Przecież ich zadaniem jest się tylko uczyć. A jednak. Każdego przy życiu trzyma jego własne "dlaczego". Dlaczego codziennie mam walczyć o każdy dzień? Dlaczego muszę utrzymywać pozory? Dlaczego nikt nie widzi tego co przeżywam? Dlaczego mam żyć?

Czasami tak bardzo jesteśmy przywiązani do stereotypów, że nie widzimy tego co poza nimi. Nie widzimy albo nie chcemy widzieć. Bo tak łatwiej, wygodniej, bezpieczniej. Nie musimy wyciągać do nikogo ręki, nie musimy wysłuchiwać żali, nie jesteśmy dla nikogo jego "dlaczego", powodem żeby chciało się chcieć. Żeby chciało się żyć bez udawania kogoś, kim nie jesteśmy.

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, że tak książka będzie aż tak dobra. Pełna mroku i bólu ale zarazem niosąca nadzieję na to, że się da, że można być szczęśliwym bez udawania kogoś kim się nie jest. Chyba właśnie prosty język sprawia, że to co czytamy zapada w nas na dłużej. Bez zbędnych ozdobników autorka serwuje gorzką prawdę o nas, nas, którzy zamykają oczy na problemy drugiego człowieka.

Ukryte w ciszy,
Ukryte w mroku.
Ukryte w niedopowiedzeniach.
Ukryte prawdziwe emocje.

Jeśli oczekujecie książki prostej w odbiorze to nie sięgajcie po nią. "Ukryte w ciszy" to książka, której się tak bezrefleksyjnie nie odłoży na półkę po przeczytaniu. Nie jest to tylko książka o młodzieży i dla młodzieży. Ona jest dla wszystkich, którzy myślą, że patrząc widzą wszystko.