Dom Straussów recenzja

Gdybyście mieli określić jednym wyrazem ostatnią książkę, którą przeczytaliście, jakie by ono było?
Ja w odniesieniu do "Domu Straussów" zdecydowanie użyłabym słowa OBRZYDZENIE!
I wbrew pozorom wcale nie było to złe uczucie. Myślę nawet, że świetnie pasowało do klimatu książki i pomagało mi się wczuć.
Oglądaliście kiedyś slasher? To rodzaj horroru, w którym liczba bohaterów maleje w niewyjaśnionych okolicznościach. Cóż, mamy tutaj doczynienia z książkową wersją tego typu historii.
Piątka przyjaciół wybiera się na wakacje na Mazury. Adam, samozwańczy szef grupy, wpada na pomysł, aby zaserwować swoim znajomym smartdetoks - zamyka telefony w sejfie, uniemożliwiając tym samym sobie i im kontakt ze światem. Dzięki temu przyjaciele mają spędzić czas razem, lepiej się poznać, odstresować i odpocząć od nawału informacji. Jak łatwo się domyślić, nie wszystkim podoba się ten pomysł i dochodzi do wielkiej kłótni. Od tego czasu zamiast integrowania się, pary spędzają czas osobno, spacerując po lesie, oglądając telewizję, zwiedziając okolicę. Krysia, jedyna singielka, poznaje miejscowego chlopaka, który od razu wpada jej w oko. Zaprasza go domku letniskowego, gdzie chce przedstawić go znajomym.
Niestety okazuje się, że jedna z par nie wraca na noc. Filip, nowy znajomy, postanawia pomóc w poszukiwaniach, w końcu jako jedyny zna okolicę.
Nikt nie jest świadomy, że wie co stało się z zagonionymi i zrobi wszystko, żeby prawda nie została odkryta. Dzięki temu, ma nadzieję ocalić pozostałych.
Wciągnęłam się w historię opisaną przez autora niemalże od pierwszej strony, pomimo tego, że nie darzyłam sympatią żadnego z bohaterów. Choć pewnie dużo lepiej czytałoby się, gdyby zależało mi na ich losie 🙈 Opisana historia teoretycznie mogłaby wydarzyć się naprawdę, choć ciężko mi w to uwierzyć. Pomimo braku doświadczenia z gatunkiem oraz tego, że mnóstwo tu brutalności, krwi i różnego rodzaju przemocy, (więc jeśli nie lubicie takich klimatów, lepiej po nią nie sięgać) jest to dość lekka pozycja, w sam raz na wakacje.