Dom nad jeziorem recenzja

Kate Morton nie daje chwili wytchnienia. Sprawia, że czytelnik przepada z kretesem. Odpływa w krainę błogości i spokoju …

Lato 1933 roku. Rodzina Edevane szykuje się do uroczystości przesilenia letniego. Atmosferę spokoju przerywa nieoczekiwane wydarzenie, znika mały syn właściciela. Jednak to nie koniec tragicznych wydarzeń, jedno pociąga za sobą kolejne …

Przenosimy się do roku 2003. Sadie Sparrow, detektyw londyńskiej policji, która zmaga się z osobistymi trudnościami, jest postacią pełną wewnętrznych konfliktów i wątpliwości. Po tym, jak została zawieszona w pracy, z powodu błędów popełnionych w trakcie śledztwa, postanawia wyjechać na wakacje, aby odpocząć i znaleźć swoje miejsce w życiu. Trafia do domu na wsi w Kornwalii, który ma być miejscem wypoczynku, jednak szybko zostaje wciągnięta w zagadkę z przeszłości, związanej z tragicznymi wydarzeniami sprzed wielu lat. Kto w tym domu nim mieszkał? Dlaczego jest pusty? Jaką skrywa tajemnicę? W tym czasie Alice Edevane, sędziwa autorka wziętych powieści detektywistycznych, wiedzie wygodne życie w swoim eleganckim londyńskim domu… Do czasu, aż Sadie Sparrow zacznie zadawać niewygodne pytania o przeszłość jej rodziny i przedzierać się przez gąszcz tajemnic, od których pisarka uciekała przez całe życie.

Postać Sadie jest w tej książce bardzo istotna, bo to ona stawia pierwszy krok ku odkryciu sekretów ukrytych w przeszłości i przynosi do tej opowieści nie tylko detektywistyczną zaciętość, ale także emocjonalną głębię. Alice Edevane to również bardzo ważna postać w tej książce. Jest pisarką, której historia splata się z Sadie Sparrow, gdyż to Sadie, szukając wytchnienia po swoich trudnych przeżyciach, odkrywa zagadkę z przeszłości Alice. Alice, będąca córką zamożnej rodziny, w młodości była świadkiem tragicznych wydarzeń, które na zawsze zmieniły jej życie. Alice była jednym z członków rodziny Edevane, która miała swoje sekrety, w tym tajemniczą zbrodnię, która miała miejsce w ich rodzinnym domu nad jeziorem.

Główne wątki powieści – związane z tragicznymi wydarzeniami z przeszłości, zaginioną osobą i nieodkrytą zbrodnią – tworzą atmosferę, w której niemal każde miejsce, każdy detal, ma swoją ukrytą historię. Morton skutecznie buduje napięcie, rozwijając wątek tajemnicy, który rozciąga się przez pokolenia. Poczucie niepokoju narasta stopniowo, z każdą kolejną stroną, w miarę jak bohaterowie (w szczególności Sadie i Alice) odkrywają fragmenty przeszłości, które nigdy nie zostały ujawnione.

Powieść ma także wyraźne elementy gotyckiego klimatu, które w dużej mierze związane są z opisem domu nad jeziorem – starego, pełnego historii i wspomnień miejsca, które niemal "żyje" swoimi tajemnicami. Wiejska posiadłość czy też okoliczna natura – wszystkie te elementy wprowadzają w opowieść atmosferę zamknięcia, przeszłości, która wciąż ma wpływ na teraźniejszość. Dom nad jeziorem, z jego zaniedbanymi, pełnymi sekretów pokojami, staje się niemal osobnym bohaterem tej powieści, a jego duszny, ciężki klimat wywołuje poczucie izolacji i zagrożenia.

Narracja w książce jest bardzo sugestywna i wciągająca. Morton zręcznie łączy przeszłość i teraźniejszość, przenosząc nas z lat 30. XX wieku do współczesnych czasów. Ta rozpiętość czasowa pozwala budować głębię fabuły, a przeskoki w czasie sprawiają, że czytelnik czuje się jak detektyw, odkrywający kolejne kawałki układanki. W ten sposób, zarówno Sadie, jak i Alice, są postaciami pełnymi emocji, z których każda skrywa swoje lęki, traumy i nadzieje, co pogłębia atmosferę niepewności i tęsknoty za prawdą.

Cała powieść ma subtelną, ale wyrazistą melancholijną tonację. Emocje bohaterów są przedstawione z dużą wrażliwością i dbałością o detale. Zamiast szybkich, szokujących zwrotów akcji, Morton stawia na powolne odkrywanie tajemnic, budując napięcie poprzez małe gesty, z pozoru nieistotne elementy. To sprawia, że cała powieść jest pełna refleksji, a jednocześnie trzyma w napięciu.

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów klimatu książki jest to, jak autorka unika prostych odpowiedzi i nie daje pełnych wyjaśnień wprost. Przez niemal całą powieść, w miarę jak zbliżamy się do rozwiązania zagadki, pojawiają się tajemnice, które pozostają niezupełnie ujawnione lub pozostają w sferze niejasności. To wprowadza poczucie, że nie wszystko w życiu można zrozumieć – czasami tajemnice pozostają z nami na zawsze.

Dom nad jeziorem to powieść, która balansuje między gotycką atmosferą, emocjonalną głębią a mroczną tajemnicą. Morton tworzy świat, który jest pełen napięcia, nostalgii i melancholii, gdzie każde słowo i każde miejsce mają znaczenie. Klimat książki jest duszny, ale fascynujący – pełen sekretów, które w końcu zostaną odkryte, choć nie zawsze w sposób, który da ukojenie.

Jeśli lubisz książki, które mają elegancki, ale przystępny styl, w którym widać staranność w budowaniu świata i postaci, Dom nad jeziorem będzie przyjemnością. Morton ma dar do pisania w sposób, który angażuje zmysły czytelnika – zarówno w kwestii opisów krajobrazów, jak i w odniesieniu do głębi psychologicznej postaci.