Ona i dom, który tańczy recenzja

Trzy kobiety
Trzy pokolenia
Babka, matka i córka
Antonina, Józefina i Iwa

Dom
Dom będący niemym świadkiem, którego ściany widziały i słyszały.

Małgorzatę Sobczak do tej pory kojarzyłam z thrillerami, a tu mała niespodzianka! Okazało się, że przed popularną serią "Kolorów zła" autorka napisała powieść odbiegającą od mrocznych historii!

➡️Od razu ujęła mnie sceneria książki-Żulawy.
Nie miałam jeszcze okazji wybrać się w tamte rejony, ale teraz muszę do swojej podróżniczej listy dodać kolejny przystanek. Nie zdawałam sobie sprawy, że jest to teren pełen tajemnic, zagadek oraz legend.

➡️Iwa wraca w rodzinne strony, aby poznać prawdę o swoim życiu i rodzinie. To właśnie od niej rozpoczyna się cała opowieść. Następnie zostaje dokony przeskok czasowy do młodości babki kobiety, a następnie jej matki.
Każda z kobiet dostaje glos, przestrzeń do przedstawienia swojej historii oraz punktu widzenia.
Może to, co teraz napiszę zabrzmi banalnie, ale często wyrabiamy sobie zdanie na temat danej osoby nie poznając dokładnie jej historii.
Pierwsze wrażenie niejednokrotnie odbiega od rzeczywistości. Tak też jest i w przypadku naszych bohaterek. Od pierwszych stron Józefina gra rolę czarnej owcy. Po lekturze zaczęłam się zastanawiać która z kobiet wywarła na mnie największe wrażenie i wbrew sobie muszę przyznać, że była to właśnie Jozefina, choć nie pochwalałam jej zachowania.

➡️Czasem trudno jest nam to przyznać, ale rodzice, czy dziadkowie maja ogromny wpływ na to jak potoczą sie nasze losy w przyszłości zdarza się , że nawet nieświadomie czerpiemy z nich wzorce.
Życie Antoniny miało wpływ na Józefinę, tak jak obie kobiety ukształtowały Iwę.

➡️Rozdziały są dość specyficzne i trudno było mi złapać rytm, musiałam się mocno skupić, aby nie pogubić się w historii. W książce nie brakuje elementów magicznych i to one na początku stanowiły u mnie największą przeszkodę.
Dopiero po kilkunastu stronach wsiąknęłam w historie i były momenty powodujące u mnie prawdziwe wzruszenie.

➡️Czwarty bohater, czyli dom to miejsce łączące trzy pokolenia.
Razem ze swoimi mieszkańcami przeżywał wszystkie dobre i złe chwile. Płakał w momentach smutku i rozniecał iskry w kominie, gdy wybuchał śmiechem.

➡️Dom nie bez przyczyny kojarzy nam sie jako bezpieczne miejsce, pełne ciepła to nasze schronienie przed światem, ale również niemy świadek i powiernik tajemnic.
W końcu każda rodzina mam swoje sekrety.
Ale co by się stało, gdyby ściany potrafiły mówić?
Albo wyrażać swoje zdanie?
Czy byłyby zadowolone z naszego postępowania?

➡️Myślę, że jest to jedna z tych książek która idealnie sprawdzi sie jesienią, a szczególnie w listopadzie będącym miesiącem zadumy.