Ból recenzja

" - Czy to jest właśnie szansa, którą dostała ? Nie szansa. by kochać go znowu, lecz pokochać swoje życie przez to, co ma, a nie to, czego nie ma ?"

"Ból" to dopiero trzecia książka, w której stykam się z rzeczywistością życia w wielokulturowym Izraelu. Druga jeżeli chodzi o współczesny Izrael, w którym życie toczy się w cieniu zamachów i konfliktów zbrojnych. Bohaterka książki jest właśnie ofiarą zamachu bombowego, który zaważył na jej życiu osobistym pozostawiając po sobie ślad w postaci trudnego do znoszenia bólu fizycznego. Leczenie tego bólu doprowadza do spotkania, które zaczyna wpływać negatywnie na jej życie rodzinne, gdy ona sama zaczyna brnąć w kłamstwa.

Z początku książka mnie trochę nudziła, a bohaterka, skupiona głównie na sobie, irytowała. Ale pojawienie się w niej kolejnych wątków, które sprawiły, że zaczęło się więcej dziać zaczęła mnie coraz bardziej wciągać. Teraz, gdy powieść jest już za mną, mogę stwierdzić, że to bardzo dobra i mądra książka, co w dzisiejszym zalewie byle jaką i płytką literaturą jest warte podkreślenia.

Takie powieści, jak "Ból" nie wyważają, być może, otwartych drzwi, ale zwracają uwagę na to co istotne w życiu. W tym przypadku na wagę teraźniejszości w życiu oraz na to co jest prawdziwie cenne, czyli rodzinę i trud budowania relacji rodzinnych. Zeruya Shalev w delikatny, subtelny sposób ukazuje w swej powieści burzę wątpliwości, jakich doświadcza jej bohaterka, Iris, dotknięta bólem fizycznym i traumami związanymi z przeszłością, w związku z pojawieniem się w jej ustabilizowanym, ale jednak nie satysfakcjonującym, tak do końca, życiu małżeńskim i rodzinnym mężczyzny, który był jej pierwszą i na dodatek wielką miłością. Dzisiaj ten, który przed trzydziestoma laty zadał jej cios w samo serce przyprawiając ją o ból istnienia okazuje się być lekarzem od bólu. Iris wciąż, mimo innego życia, wracająca do przeszłości i tego co ją łączyło przed wielu laty z Ejtanem poddaje się staremu nowemu uczuciu i jest bliska podjęcia wspólnego z nim życia. Przed ostatecznym pójściem za zewem serca ratuje ją to co zwykle otwiera nam oczy na to co już mamy, czyli rodzinę, na fakt, że ją posiadamy, i że ona nas potrzebuje a my jej.

Spdobał mi się styl jakim pisze Shalev i chętnie sięgnę po jej inne książki.