Chce się żyć recenzja

"Chce się żyć" jest książką nietypową, pomimo trudnego tematu tchnie optymizmem. Dawno nie czytałam książki która zrobiłaby na mnie tak ogromne wrażenie. Najpierw obejrzałam film, a potem sięgnęłam po książkę. Zdecydowanie powinno być odwrotnie, ale nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. I film i książka są genialne, mimo to ja stawiam a wersje papierową.

Mateusz urodził się z porażeniem mózgowym. Według lekarzy nigdy nie będzie miał szansy na normalne życie. Nie będzie chodził, nie będzie mówił, nigdy nie będzie samodzielny. Jest i będzie rośliną. Nikt, nawet rodzina, nie przypuszczał że Mateusz cały czas wszystko rozumie i próbuje nawiązać kontakt z otoczeniem. Niestety jakiekolwiek wysyłane przez niego sygnały zawsze zostają mylnie odebrane. Zamknięty w swoim świecie obserwuje życie które toczy się dookoła.

Dla Mateusza każdy dzień to ciężka próba, jednak mimo to stara się być silny i dążyć do celu. Powoli małymi kroczkami przeprawia się przez życie, które niejednokrotnie bardzo go rozczaruje. Pomimo przeciwności losu dalej pozostaje pełen optymizmu i nadziei, wierząc że ktoś w końcu go zrozumie i pomoże mu skontaktować się ze światem.

Książkę czyta się lekko i bardzo szybko, nie można się wręcz od niej oderwać. Historia którą opowiada Mateusz jest historią niezwykłą, taką która na długo zapada w pamięć. Pokazuje nam że człowiek niepełnosprawny, też jest CZŁOWIEKIEM. Czuje i myśli jak każdy z nas.
"Chce się żyć" to piękna powieść która wzbudza podziw i chwyta za serce. Wzrusza, a jednocześnie śmieszy. Pokazuje nam że zawsze trzeba walczyć o lepsze jutro i nigdy się nie poddawać, a marzenia zawsze mogą się spełnić, trzeba tylko bardzo mocno w to wierzyć. Bo przecież... dobrze jest!