Wyspa recenzja

Po tę książkę sięgnąłem pod wpływem opinii Joanny panda_zksiazka, która napisała m.in.:"Przeczytajcie koniecznie. Gwarantuję, że emocji nie zabraknie. Momentami z przerażeniem przewracałam kolejne strony, w obawie przed najgorszym. Możecie nastawić się na mocne wrażenia".
I to był z mojej strony bardzo dobry wybór.

Czytając "Wyspę" poznałem Toma i jego rodzinę – dzieci Olivię i Owena oraz drugą żonę Heather – podczas rodzinnej wycieczki po Australii. Miły, przyjemny czas, który spędzają na podróżowaniu i zwiedzaniu kontynentu, ukazuje nam rodzinę, którą targają troski dnia codziennego i... demony przeszłości. Jedna zła decyzja porusza lawinę dramatycznych zdarzeń, których stają się bohaterami.

Do ręki dostałem dobry thriller, którego wartka akcja, pełna emocji i ciągłych zdarzeń trzymała w ogromnym napięciu. Przemierzałem stronice tej książki obleczony w brudną skórę strachu, z odrabiną nadziei, że może jednak to wszystko dobrze się zakończy. Emocje, to ciągłe napięcie, które mi towarzyszyło, włączyło dzwonek alarmowy w zwierzęcej części mojego umysłu – "uruchomiło mechanizm nakazujący walkę lub ucieczkę". W powietrzu czułem zapach furii, strachu i woli przetrwania.

Rajska wyspa stała się dla Toma i jego najbliższych koszmarem, który zmusił ich do podejmowania trudnych, ale ważnych decyzji, od których zależało ich życie. Ta wyspa stała się także miejscem, w którym na światło dzienne wyszły mroczne tajemnice z przeszłości.
Thiller "Wyspa" to opowieść o woli przetrwania i sile jaką należy podjąć w chwilach zagrożenia; to historia o poświęceniu i rodzicielskiej miłości.

Ale, wkradły się tutaj również takie momenty, których ja do końca nie kupuję. W niektórych sytuacjach postawa Heather moim zdaniem była nierealna wręcz urastała do roli superbohaterki, a zakończenie było takie typowo hollywoodzkie.

"Wyspa" to jedna z nielicznych u mnie książek tak szybko przeczytanych. Skończyłem ją czytać późno w nocy. Ta historia długo we mnie pracowała. Nie mogłem zasnąć. Przewracałem się z boku na bok, a gdy wreszcie udało mi się zapaść w czarną otchłań snu, śnił mi się koszmar z Dutch Island. Obudziłem się zlany potem.