Dlaczego mi nie powiedziałeś? recenzja

Po śmierci ukochanego taty Maja wyjeżdża do babci, aby móc odciąć się od wspomnień. Właśnie tam poznaje Aleksandra, wiecznie zimnego i zamkniętego w sobie chłopaka. Mimo tego, jak źle Olek ją traktuje dziewczyna zaczyna widzieć w nim coś więcej, coś co ze wszystkich sił starał się ukryć przed otoczeniem.
Majka i Aleksander nawiązują bardzo burzliwą relację.
-
To jedna z książek idelanych na lato. Jest lekka, angazująca i nie pozwala na oderwanie się od siebie. Pochłonęłam ją w jeden dzień.

Mamy tu wiele schematów i wątków, które przewijają się w książkach z tego gatunku bardzo często, ale są to też takie elementy, które ja sama bardzo lubię i zawsze chętnie po nie sięgam.

Poznajemy niesamowicie przystojnego chłopaka z mrocznym wnętrzem, który każdego od siebie odrzuca ale pod tym całym jego chłodem chowa się coś głębszego i ważnego.
I dziewczynę. Jedyną, która nie boi się rzucić chłopakowi w twarz co myśli o nim i jego zachowaniu.

To historie bardzo znajome, a jednocześnie takie, które latem czyta mi się najlepiej. Dokładnie takie opowieści w tej swojej całej lekkości pozwalają niejednokrotnie dostarczyć morza emocji.

Jeśli chodzi o głównych bohaterów nie mogłam ich polubić. Muszę zaznaczyć, że sięgając po tę książkę warto czytać ją z nastawieniem, że przedstawia bardzo toksyczne i niezdrowe relacje.
Nie mogłam zrozumieć niektórych zachowań Olka i Majki, mimo ich wszystkich problemów i demonów w głowie to dla mnie było po prostu nie okej.
Np. Już na samym początku książki dowiadujemy się, że Maja jest w nowym związku i zbliża się jej ślub, ale gdzieś z tyłu głowy nadal myśli o chłopcu z przeszłości.
Oboje irytowali mnie niejednokrotnie.
I bardzo podoba mi się to, że autorka wprowadza potem ze strony bohaterów takie zrozumienie, że robili coś źle.
Zaskoczyło mnie to, że mimo nie obdarzenia ich sympatią niesamowicie mocno się z nimi zżyłam.
Byłam zła, miałam ochotę nimi potrząsnąć, a jednocześnie i ja czułam ten smutek, ból i potrzebę zrozumienia.
Wkręciłam się tak bardzo, że w trakcie czytania od książki odeszłam tylko raz dokładnie w połowie. Całość jest poprowadzona tak fajnie, że można ją pochłonąć na raz.
Autorka w swojej książce porusza bardzo ważne tematy, jak strata bliskiej osoby i depresja, co nie pozwala czytać tej książki bez emocji.

I chociaż główni bohaterowie mi nie podeszli, to ci drugoplaowi już tak. I to jak... Uwielbiam przestawienie ich charakterów i chciałabym móc poznać ich historię głębiej.
Świetni!

A największym zaskoczeniem było dla mnie oczywiście zakończenie tej książki. Majstersztyk.
Niesamowite, poruszające i takie, które nie da o sobie zapomnieć. Uwielbiam, gdy autorzy robią na koniec swoich lektur coś takiego.
Chciałabym teraz opisać wszystko, co czułam na koniec tej historii, każdą z emocji...
Jestem pod wielkim wrażeniem.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl