Dlaczego??? recenzja

Literatura religijna na dobre zagościła na mojej półce czytelniczej. Tym razem sięgnęłam po książkę Józefa Wawrzyńca Łazaja pod dramatycznym tytułem „Dlaczego???”, za którym kryje się chęć odnalezienia odpowiedzi na pytanie, dlaczego ludzie ignorują Boga, żyjąc tak, jakby go nie było, a bardziej ich przekonania, że popełniają największy błąd, gdy banalizują kwestie wiary nie troszcząc się o życie wieczne. Autor jest człowiekiem wierzącym, członkiem ruchu Odnowy w Duchu Świętym, zawsze blisko Boga, choć nie jest osobą duchowną. Do napisania książki skłoniła go chęć udowodnienia ateistom oraz osobom wątpiącym, że nasz świat byłby niemożliwy bez istnienia Boga, a jego obecność jest widoczna i potwierdzona wieloma znakami i dowodami, których nie sposób wytłumaczyć w sposób racjonalny.

Początkowo autor zachwyca się złożonością świata, ogromem kosmosu, który nie dość, że dla przeciętnego człowieka jest trudny do ogarnięcia, to jeszcze się powiększa, a do tego działa zgodnie z nienaruszalnymi zasadami, precyzyjnie jak w zegarku. Prawa fizyki są być może trudne do zrozumienia, jednak niezmienne, a więc raz na zawsze ustalone – musi więc istnieć siła czy istota, która je wymyśliła i czuwa nad ich prawidłowością. A co zadziwiające, świat w skali mikro – materia składająca się z atomów i ich elementów tak naprawdę też jest światem ogromnych pustych przestrzeni, w których cząstki obracają się wokół siebie.

Zdecydowana część książki poświęcona jest cudom, jakich świadectwa możemy poznawać na przestrzeni wieków. Poczynając od Starego Testamentu, w którym możemy przeczytać o wielu boskich interwencjach w losy Narodu Wybranego – pomocy, gdy lud cierpiał oraz karach, które na niego spadały, gdy odwrócił się od Boga, poprzez uzdrowienia, wskrzeszenia, przemianę wody w wino czy cudowne rozmnożenie chleba i ryb dokonanych przez Jezusa Chrystusa opisanych w Ewangeliach, uzdrowieniach rękami apostołów po jego śmierci i zmartwychwstaniu, po czasy nowożytne, a nawet współczesne. Wśród tych ostatnich skupia się na cudach eucharystycznych, czyli przemianach hostii i wina w prawdziwe ciało i krew, stygmatach, trwałości ciał ludzi uznawanych za świętych, lewitacjach i bilokacjach, życiu bez pożywienia i objawieniach maryjnych. Wszystkie te zdarzenia, które miały miejsce w różnych miejscach świata, nadal nie są możliwe do wytłumaczenia przez świat nauki, mimo że wielu sceptyków pragnie podważać ich boskie pochodzenie.

Objawienia maryjne są o tyle ważne, że pozostawiają po sobie przesłania – apele, jakie Maryja wystosowuje do całej ludzkości. Przez wiele z nich przewija się wątek permisywizmu, na który nie powinniśmy się godzić. Trzeba się kierować Bożym wezwaniem, wziąć do serca to, czego nauczał Chrystus i jednak nie pozwalać na zło i grzech, które w konsekwencji sprawiają, że czujemy się nieszczęśliwi. W końcowej części autor przedstawia kilka przemyśleń o szatanie, który chce, aby wierzono, że go nie ma, o śmierci, a także wystosowuje wezwania dla dzieci, młodzieży, rodziców, muzułmanów, aby przybliżyli się do Boga.

Jest to książka, która zamąciła w mojej głowie i nie zostawiła mnie obojętną. Trudno przeczytać o tych wszystkich przedziwnych znakach i choć trochę nie zastanowić się, czy nie warto byłoby trochę poważniej podejść do kwestii duchowych. Szkoda tylko, że autor nie pokusił się o choć niewielką bibliografię, dzięki której czytelnik mógłby dowiedzieć się więcej o prezentowanych cudach, świadectwach, badaniach ich dotyczących, które byłyby obiektywne, nie tylko te zapisane w watykańskich archiwach. Niemniej, jeśli celem książki było przyciągnięcie ludzi do Boga, to myślę, że może go osiągnąć.