Diabelski młyn recenzja

Muszę powiedzieć, że tę książkę czytało się kapitalnie.
Może nie jest długa ale na pewno jest intensywna.

Miejscami przypomina pewną książkę Stevena Kinga - ale w przeciwieństwie do jego twórczości nie ma tu przesadnych i zbędnych opisów.

Akcja jest wartka, nie zwalnia ani na chwilę do samego końca a zakończenie może nieco zaskoczyć.

Mamy tu zarówno elementy horroru jak i thrillera ale są napisane w sposób przystępny dla młodszych czytelników - nie znajdziecie tu kr*awych jatek, scen pikantnych itp. także książka spokojnie 13+.

Heidi wprowadza się do domu taty, wraz z nim i jego nową partnerką, która spodziewa się dziecka.
Podczas remontu natrafia na dziwne, stare przedmioty.
Od tej pory w ich życiu pojawia się nieznajomy właściciel diabelskiego młyna a wraz z nim zaczynają się dziać niepokojące rzeczy.

Według babci dziewczynki, zagrożone są wyłącznie małe dzieci i noworodki - a Heidi czeka właśnie na narodziny braciszka.

Nikt jej nie wierzy, babcia dziewczynki zostaje posądzona już o pomieszanie zmysłów z racji wieku ale na szczęście ma dwójkę przyjaciół, którzy chcą jej pomóc odkryć prawdę.

Brzmi znajomo?
Dzieci kontra zło - to już było ale nie w takim wydaniu!

W tej książce nie brakuje motywu przyjaźni, rodziny, trudnych relacji czy właśnie wspomnianej grozy.
Są tajemnice, które trzeba odkryć i jest zagrożenie, którego trzeba się pozbyć.

Do tego trzeba na nowo ułożyć sobie życie i relacje międzyludzkie no i szczęśliwie, że to wszystko się działo podczas wakacji.

Całość jest spójna ze sobą, nie gubimy wątków, nie mylimy postaci choć jest ich kilka, mamy także wpływ przeszłości na teraźniejszość a także przyszłość.

Mi, jako doświadczonego czytelnika i fana Mastertona, ta książka mocno przypadła do gustu i uważam, że jest to doskonały wstęp do powieści grozy dla młodych ludzi.

Jest napisana lekkim i prostym językiem, który ułatwia nam szybkie czytanie i dozuje emocje.
Ponoć jest to pierwszy tom cyklu więc ciekawa jestem, co jeszcze nas czeka.

Mój syn ma dopiero osiem lat ale sądzę, że za kilka lat więcej będzie miał równie wielką radość z lektury jak ja obecnie.