Diament i róża recenzja

Lubicie pięknie wydane powieści? Nie jest nowiną, że w pierwszej kolejności zwracam uwagę na okładkę. Tak było również w chwili, kiedy Karolina Winiarska zaproponowała mi współpracę przy swojej najnowszej książce.
Choć powieści obyczajowe to gatunek, po który sięgam bardzo rzadko i zazwyczaj decyduję się na książki sprawdzonych autorek, to nie wahałam się zbyt długo z decyzją. Powieści Karoliny Winiarskiej już dawno polecała mi jedna z instagramowych koleżanek, więc wiedziałam, że czas, który spędzę przy lekturze, nie będzie czasem straconym.

Dorota od zawsze marzyła o wyjeździe do Afryki. Dzisiaj jest osobą odnoszącą sukcesy, która nie boi się wyzwań. Jednak w życiu prywatnym nie ma tyle szczęście. Kilka lat temu, wychodząc za mąż za licealną miłość, była przekonana, że uczucie, jakie ich łączy będzie trwało wiecznie. Dzisiaj jej małżeństwo właśnie sie kończy. Los jednak lubi płatać figle i jeden telefon od ważnej dla Doroty osoby, zmieni wszystko.

„Diament i róża” to powieść, która urzekła mnie od pierwszych stron. Ta pięknie wydana książka kryje na swoich kartach wspaniałą historię, której każdy rozdział rozpoczyna się pięknym cytatem Nelsona Mandeli. Autorka zabiera nas w podróż do Afryki, w pięknym stylu słowem pisanym oddaje jej klimat. Szczegółowe opisy przyrody i klimatu przenoszą czytelnika na kilka chwil w ten jakże urokliwy zakątek na ziemi. Tę historię czytałam z ogromną przyjemnością, chłonęłam każdą stronę, z ciekawością, przyglądając się kolejnym wydarzeniom w życiu bohaterów. Autorka ma niesamowity dar przelewania emocji na papier, a przy lekturze tej książki emocje towarzyszyły mi niemal od samego początku. Karolina potrafi zaczarować czytelnika, sprawić, że czytając jej powieść, utożsamiamy się z bohaterami i niemal każdą częścią ciała czujemy to, co przeżywają bohaterowie powieści.
Karolina Winiarska za sprawą słowa pisanego, utkała niezwykle wzruszającą, nostalgiczną i przede wszystkim piękną powieść, która skradnie niejedno czytelnicze serce. Tą powieścią autorka dowiodła mi, że nie boi się poruszać trudnych, niekiedy bardzo bolesnych tematów. Historia, którą przelała na papier, udowadnia nam, że warto, jest walczyć o marzenia i te marzenia realizować.
Karolina Winiarska skradła moje serce nie tylko historią, którą przelała na papier, ale również pięknym językiem, jakim się posługuje. Dopracowana w najdrobniejszym szczególe, napisana z niezwykłą starannością powieść, która zachwyca i skłania do refleksji. Autorka ma niesamowity warsztat pisarski i po lekturze tej powieści wiem, że kiedyś będę chciała jeszcze wrócić do jej książek. Zachęcam mocno do sięgnięcia po tę książkę, z pewnością miłośnicy powieści obyczajowych będą nią oczarowani.